عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۱۰۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p> آن کس که لوای عشق بر دوش آید</p></div>
<div class="m2"><p>با نیستی ابد هم آغوش آید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر صور دمند و گر مسیحا آرند</p></div>
<div class="m2"><p>این کشته نه مستی ست که با هوش آید</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۰۴

آن کس که لوای عشق بر دوش آید
با نیستی ابد هم آغوش آید
گر صور دمند و گر مسیحا آرند
این کشته نه مستی ست که با هوش آید

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات می‌گوید که کسی که عشق را با خود حمل کند، با ناکامی و از دست دادن هم برخورد خواهد کرد. حتی اگر به او شوق و شادی بدهند، این عاطفه و عشق آنقدر عمیق است که او از حالت مستی و سرخوشی فراتر می‌رود و به درکی عمیق‌تر می‌رسد.

رباعی شمارهٔ ۱۰۲

رباعی شمارهٔ ۱۰۳

هوش مصنوعی: هر کسی که عشق را با خود به دوش می‌کشد، می‌تواند با عدم و نبود همیشه همراه شود.

 آن کس که لوای عشق بر دوش آید

با نیستی ابد هم آغوش آید

هوش مصنوعی: اگر سرها را به دم بکشند و یا مانند مسیح بیایند، این کشته به خاطر مستی نیست که به هوش برمی‌گردد.

گر صور دمند و گر مسیحا آرند

این کشته نه مستی ست که با هوش آید

رباعی شمارهٔ ۱۰۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده