عرفی » رباعیها » رباعی شمارهٔ ۱۰۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنم که تنم همیشه از جان به بود</p></div>
<div class="m2"><p>آلایش دامنم ز دامان به بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اوقات حیات خویش را سنجیدم</p></div>
<div class="m2"><p>هر وقت که در خواب گذشت آن به بود</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۰۲

آنم که تنم همیشه از جان به بود
آلایش دامنم ز دامان به بود
اوقات حیات خویش را سنجیدم
هر وقت که در خواب گذشت آن به بود

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر اشاره می‌کند که وجود او همواره با زندگی و جانش پیوند دارد و از آلودگی‌ها به دور است. او به بررسی زمان‌های زندگی‌اش پرداخته و به این نتیجه رسیده که هر لحظه خواب که می‌گذرد، بهتر از زمان‌های دیگر است. به طور کلی، این اشعار به ارزش و شیرینی لحظات زندگی می‌پردازند.

رباعی شمارهٔ ۱۰۰

رباعی شمارهٔ ۱۰۱

هوش مصنوعی: من کسی هستم که همیشه وجودم از روح و زندگی پاک است و آلودگی‌ها به سراغ من نمی‌آیند.

آنم که تنم همیشه از جان به بود

آلایش دامنم ز دامان به بود

هوش مصنوعی: من زمان‌های عمرم را بررسی کردم و فهمیدم هر وقتی که در خواب سپری شده، بهتر از زمان‌هایی است که بیدار بوده‌ام.

اوقات حیات خویش را سنجیدم

هر وقت که در خواب گذشت آن به بود

رباعی شمارهٔ ۱۰۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده