هوش مصنوعی: ای خدا، دلم بی‌نور و تاریک است، مثل کوهی از سنگ که هیچ نوری به آن نمی‌تابد.

هوش مصنوعی: دلم را در چشمه‌ی نور غرق کن، تا مانند موسی که در کوه طور با تجلی الهی مواجه شد، روشنایی و الهام بگیرم.

هوش مصنوعی: اگر از این بدگویی‌ها آزرده‌خاطر هستی، اندیشه کن که مهربانی و محبت زیادی در دل تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل را به محبت بی‌آلایش و پاک اختصاص بده، زیرا دل پاک و خالص بهتر از هر چیزی می‌تواند زایشی ارزشمند و باارزش داشته باشد.

هوش مصنوعی: دل تسکین دهنده‌ای دارد که آرامش را نمی‌شناسد، لب‌هایش از مکیدن زیبایی‌های الماس، شبیه به حالت مستی است.

هوش مصنوعی: دل شکسته‌ای که در جستجوی درد است، نه او به نیش زدن کسی می‌پردازد و نه آن نیش‌ها از او ناشی می‌شوند.

هوش مصنوعی: در دل من آتشی برافروز که آرامش دیرینم را بسوزاند.

هوش مصنوعی: در آن آتش، جان من را بسوزان، اما در عین حال، برایم پناهگاهی باش از زمین تا آسمان.

هوش مصنوعی: خود را از آتش دل بیرون می‌آورم و در درونم در حال جوش و خروش هستم. دلم آتشین است و درونم پر از حرارت و احساسات داغ و سوزان.

هوش مصنوعی: در آن دریای پر از آتش تند، طوفانی از هیجان و اضطراب به پا خیز.

هوش مصنوعی: وقتی که امواج به هم می‌رسند و شرایط به هم ریخته می‌شود، در زیرین و پایین بودن احساس نگرانی و بی‌قراری بیشتری دارد تا وقتی در اوج و بالاترین نقطه قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: چهره‌ام را با لباس زرد بپوشان و در درونم را با حسرت و درد پر کن.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی اشاره دارد به شربت شیرین و روح‌نواز بهشتی به نام کوثر که مظهر محبت و عشق است. این شربت به قدری دلنشین و خوشایند است که انسان را به وجد می‌آورد و در عین حال اشتیاق نسبت به آن عشق و محبت را در دل زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: دل را به شادی و نشاط بیارای و از لذت‌های زندگی بگو تا روح و جانت را سیراب کند.

هوش مصنوعی: حالت و طبع ما را که در رسیدن به کامیابی ناکام مانده‌ایم، مشهور و شناخته شده کن تا نام نیک و خوبی ما نیز برجسته شود.

هوش مصنوعی: هر سختی و دشواری که عشق از آن فاصله بگیرد، اجازه بده تا به جانم بیفتد و با من مبارزه کند.

هوش مصنوعی: به من انرژی بده و حالم را خوب کن، تا بتوانم بر خستگی و کسالت غلبه کنم.

هوش مصنوعی: یک شراب صاف به من بده که وقتی بر سرم ریخته شود، آگاهی و معرفت را رنگین و زیبا کند.

هوش مصنوعی: بسیار دنبال آرزوها و خواسته‌هایم رفتم و پس از تلاش فراوان، به جواهراتی رسیدم، اما به سختی و زحمت زیاد به آن‌ها دست یافتم.

هوش مصنوعی: اکنون مدت زیادی است که این روحیه‌ی ادب و فرهنگ، همواره در تلاش است تا به رازهای نهفته و ارزشمند دست یابد و آن‌ها را در آغوش بگیرد.

هوش مصنوعی: من کلید گنج معرفت را در دست دارم، و اگر این کلید را نداشتم، اکنون در حال مستی و حیرانی بودم.

هوش مصنوعی: وقتی که عقل من روشنایی بیداری را به وجود می‌آورد، شوق من نیز به رفتار و عمل گرم می‌شود و به یادگیری و تجربه‌های جدید می‌پردازد.

هوش مصنوعی: زبان پرقدرت و سریع است و وقتی گرم می‌شود، مانند آتش باعث عرق‌ریزی می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر در یک دانه کمتر بریزم، به من گنجی بده تا بتوانم آن را در بقیه پخش کنم.

هوش مصنوعی: محصولات من را با انصاف به آشناها نشان بده و حسدورزانم را بشناس.

هوش مصنوعی: به من لطف کن و در عیش و نوش چند لیوان می بنوش تا بتوانم از درد و رنج خود آرامش بگیرم.

هوش مصنوعی: زمانی که لب‌های انسانی به لبه‌ی لیوان می‌رسد و جرعه‌ای از شراب را می‌نوشند، صدای خوش و شادابی ناشی از این نوشیدن به سمتی دیگر از احساسات، یعنی غم، منتقل می‌شود.

هوش مصنوعی: به نام خداوند حکیم، مصلحت کارها را در نظر بگیر و با احتیاط و دقت پیش برو.

هوش مصنوعی: در میخانه، کسانی که مستند و غرق در شادی هستند، جواهرات را پنهان می‌کنند تا از دست آنهایی که چیزی ندارند، دور بمانند.

هوش مصنوعی: نظری به هوش و درایت می‌افکند که چگونه می‌توان با آگاهی، تشنگی را به چیزهای باارزش تبدیل کرد.

هوش مصنوعی: گاهی از دور به چاه می‌افتد و گاهی از امواجش به ساحل می‌رسد.

هوش مصنوعی: با نام کسی که آتش درون را می‌سوزاند و اندازه‌گیری می‌کند، شروع کن و کلید گنج را از او بیاموز.

هوش مصنوعی: زمانی که لبان خشک و خاموشی به تو نشان داده می‌شود، بدان که در این لحظه، ای تشنه، می‌توانی جرعه‌ای بنوشی.

هوش مصنوعی: به نام آن پزشک که آرامش‌بخش دل‌های بیگانگان است، بیایید از سخن‌گویی با او بیاموزیم.

هوش مصنوعی: کسی که خسته و بی‌تاب است، مانند کسی که به یک نامحرم نگاه می‌کند، با ترس و نگرانی به وضعیت بی‌خیالی دیگران نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: در این دنیا هر چیزی که بخواهیم یا به دنبالش باشیم، تنها به خود او وابسته است و نمی‌توانیم در این زمینه دلخوش به چیز دیگری باشیم.

هوش مصنوعی: رهایی از زنجیرها و بستن پابند، حرف زدن از معشوق و سکوت کردن به خاطر او.

هوش مصنوعی: مهر و لطف الهی به دست ما نیست و نمی‌توانیم آن را کنترل کنیم. اما همواره به دنبال رسیدن به هدف‌هایمان هستیم و برای دستیابی به خواسته‌هایمان تلاش می‌کنیم.

هوش مصنوعی: شخصی به نوعی هدیه‌ای از امید می‌گیرد، زیرا ناامیدی از درد و غم به طور طبیعی از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: خداوند بزرگ و والا، که بخشش‌هایش گنجینه‌ای از نعمت‌هاست، و دریاچه‌ای از ارزش‌ها و جواهرات است.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به ویژگی بخشندگی او اشاره کرد، مگر اینکه هم علم و دانایی او نیز در کنار آن وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: زبان، مانند پرنده‌ای در دستان دل، با نغمه‌ای خوش به یاد او آرامش یافت و به بیان احساسات پرداخته است.

هوش مصنوعی: ذهن و فکر انسان به جستجوی دانش و حکمت می‌پردازد و از این جستجو، آگاهی و علم به او اعطا می‌شود.

هوش مصنوعی: تو را لطفی شامل حال شده که به مقام بندگی نائل آمده‌ای، این مقام گنجی ارزشمند است و اساس و پایۀ همه چیز، از ابتدا تا انتها، سرمایه‌ای بزرگ برای تو محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: در بهشت، که نماد خوشبختی و آزادی است، هیچ چیز به ارزش بندگی و خدمت به خدا نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: عشق به عنوان راهی برای دسترسی به گنجینه‌های درون دل شناخته می‌شود و سختی‌ها و انتقادات را به وسیله‌ی احساسات عمیق و واقعی در خود حل می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق، چشمانش را بر روی شادی بست و به ویرانی‌ها آموخت که چگونه به ساخت و ساز بپردازند.

هوش مصنوعی: گل‌­هایی که از طبیعت به وجود می­‌آیند، هرگز نمی‌­توانند بدون اینکه تاثیر و زیبایی خود را نشان دهند، شکوفا شوند.

هوش مصنوعی: به دیوار که نگاه می‌کنی، اثر انگشتت را روی آن نگذار، چون آنجا هم زمانی زیبایی و جلوه‌ای داشته است.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ی خود راضی باش و در کار دیگران دخالت نکن، زیرا این کار ممکن است ایجاد مشکل کند.

هوش مصنوعی: بیا عرفی، با لبانی که به دنیا آلوده است، به کسانی بپیوند که در حال قیمت‌گذاری و ارزشیابی هستند و به تو لبخند می‌زنند.

هوش مصنوعی: صدای بلبل در باغ مناجات وجود ندارد، پس چرا این نغمه را تقلید می‌کنی؟

هوش مصنوعی: زبانت را از زخم زبان و تندی نگه‌دار، زیرا این بی‌انصافی بر مفاهیم لطمه می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر تلخی کند، شوری که از شراب سیاه به دست آمده، کسی را از خودبیخودی دور نمی‌کند و او را رها نمی‌سازد.

هوش مصنوعی: بهتر است با زبان نرم و حسن کلام از دیگران عذرخواهی کنی و به دل آنها بروی، زیرا ممکن است کسی که رازها را می‌داند، به تو بخشش کند.

هوش مصنوعی: نتایج و ارزش‌های وجودت را در دست داری و می‌توانی با قدرت و سرعت به جلو بروی. دنیا به تو و استعدادهایت وابسته است و در دست توست که چطور از آن بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: ای بخت، همچون نخی که سر از خواب برمی‌خواهد، بیدار شو و به زندگی من شادابی و نشاط ببخش.

هوش مصنوعی: آیا نغمه‌ی زیبا و دلنشینی که عرفی می‌خواند، بر روی مزار نظامی چه نشان می‌دهد؟

هوش مصنوعی: اکنون زمان آن فرا رسیده است که از جایی که هستی برخیزی و سرزنده و پر انرژی به سمت جلو حرکت کنی. این هشدار به تو می‌دهد که از خواب غفلت بیدار شوی و به فعالیت و تلاش بپردازی.

هوش مصنوعی: به خواب فرو رو و سفر را آغاز کن، چرا که زمان به سرعت می‌گذرد و فرصت به تنگی می‌کشد.

هوش مصنوعی: نگو که این بوسه فقط برای اهل معناست، چرا که درک صحیح و درست از این مسئله مقدم و مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: اکنون درگاه عرفی، جایی است برای بوسه دادن تو، از گنجه تا شیراز راهی است.

هوش مصنوعی: بیا لباس وداع بپوش و در آغوش بگیر یاد و خاطر نظامی را.

هوش مصنوعی: از عمق دلخواه خود، اراده و همت پاکی را بخواه و از خاک آن، شناسنامه و هویت او را بردار.

هوش مصنوعی: در نزد آن پادشاه بزرگ، می‌توان به معانی عمیق دست پیدا کرد و از این هدیه بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: چه بگویم که تو را در دل شیراز پنهان کرده‌ام، می‌خواهم آن راز گرانبها را به تو نشان دهم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به صراحت بگویم و پرده را کنار بزنم، من کسی هستم که این آواز را برای خودم می‌زنم.

هوش مصنوعی: در کلام شیرین و دلنشین من، دو هدف وجود داشت که نیاز به نظم و ترتیب برای هر یک از آن‌ها لازم بود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نسخی از دارو یا درمانی که به دست مسیحا (نجات‌دهنده) است، ممکن است به سمت او نیز آسیب بزند یا آسیب برساند. به عبارت دیگر، حتی بهترین درمان‌ها یا نجات‌دهنده‌ها نیز ممکن است در شرایط خاصی خطراتی داشته باشند و عواقبی غیرمنتظره ایجاد کنند.

هوش مصنوعی: شخصی که مانند یک مروارید درخشان و ارزشمند است، به دنبال جواهرات بامعنایی می‌گردد که بتواند شب‌چراغ زندگی‌اش را روشن کند.

هوش مصنوعی: سهیل که ستاره‌ای درخشان است، در آسمان می‌درخشد و برای پیدا کردن عظمت و زیبایی، به کعبه می‌نگرد، نه به زینت‌های ظاهری و کمرنگ.

هوش مصنوعی: کسی که به زیبایی و بلاغت سخن می‌گوید، اگرچه از کلمات سنگینی استفاده کند، نمی‌تواند ارزش واقعی و عمیق آن را به تصویر بکشد. حتی اگر این گفتار از شخصیت‌های بزرگ مثل سلیمان یا گرمور باشد، باز هم نمی‌تواند به عمق مفهوم برسد.

هوش مصنوعی: هر معنایی که واژه‌اش سالم نیست، اگر در مورد یتیمی باشد، مورد بخشش قرار نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: گلی که به خاطر خارهایی که به دامنش چسبیده، لطمه خورده است، حالا اگر نسیم به او برسد، به سرعت از دستانش دور می‌شود.

هوش مصنوعی: جواهرات باید از معادن خاص خود استخراج شوند، اما گاهی به دست غواصان نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر اسب خوبی به بازار بیاید، حتی اگر کمی زشت باشد، باز هم خریداری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر عارف در حال مستی به زیبایی نغمه‌خوانی بپردازد، بلبل به خاطر شرم و خجالت ناراحت نخواهد شد.

هوش مصنوعی: من نه از خانواده فرهاد هستم و نه کسانی که برای پول کار می‌کنند، که چراغ او را بدون روغن روشن کنم.

هوش مصنوعی: من نه آن قدر به خسرو نزدیک هستم که بتوانم به زبان شیرینی با او سخن بگویم؛ زیرا بر وی، زبان من تندتر و بامزه‌تر است.

هوش مصنوعی: از زیبایی دلنشین بی‌نیازم، حتی اگر به خسرو و فرهاد ببالند.

هوش مصنوعی: از این مسائل عبور کن و به عشق بپرداز و رمز و رازهای آن را بیاموز.

هوش مصنوعی: قصه عشق فرهاد را برایتان می‌گویم که یادآور سرودهای شاد و مستانه است.

هوش مصنوعی: من این قلم را تیز نکرده‌ام تا به وسیله‌اش نامه شیرین و پرویز را بسنجم.

هوش مصنوعی: اگر آن نامه که رازی در خود دارد، به آشکار شدن نرسیده است، پس حتماً عواقب و پیامدهای سنگینی در انتظار آن خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر بر قول دستان و الهی توجه کنی، مانند کسی هوشیار خواهی شد که از رازهای دلربا آگاه است.

هوش مصنوعی: این ترانه کاملًا درباره عشق است و به نوعی شبیه به صدای پرنده‌ای است که در این لانه می‌خواند.

هوش مصنوعی: کسی که حقیقت عشق را درک نکرده و آن را فقط یک بازی سطحی می‌داند، در واقع از شنیدن و فهمیدن عمق احساسات باز می‌ماند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به دانش و آگاهی بالای خود در مورد عشق اعتماد کند، بلکه فقط عشق است که می‌فهمد چطور باید باشد.