عرفی » قطعات » شمارهٔ ۸ - فراز و نشیب

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اندر این بزم از دوکس شرمنده ام دائم که باز</p></div>
<div class="m2"><p>آنکه بیرونم کشدبعد از قدم کفش من است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اول از بالانشین خود که بعد از وی منم</p></div>
<div class="m2"><p>بعد از آن زیردست خود که هم کفش من است</p></div></div>

شمارهٔ ۹ - درشکایت روزگار

اندر این بزم از دوکس شرمنده ام دایم که باز
آنکه بیرونم کشدبعد از قدم کفش من است
اول از بالانشین خود که بعد از وی منم
بعد از آن زیردست خود که هم کفش من است

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساس شرم و خجالت خود در یک جشن صحبت می‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که شخصیتی که او را به اینجا کشانده، همان کسی است که بعد از او قرار دارد و او در واقع کمتری ارزشی نسبت به آن شخص دارد. همچنین، او به زیردست خود اشاره می‌کند که در واقع هم‌سطحی او است و باز هم به نوعی در حال تحقیر خود می‌باشد. این سطور نشان‌دهنده احساس حقارت و نسبت ناپایدار انسانی است.

شمارهٔ ۷ - نحوست طالع

شمارهٔ ۸ - فراز و نشیب

هوش مصنوعی: در این مجلس همیشه از دو شخص شرمنده‌ام، چرا که کسی که مرا از اینجا خارج می‌کند، در واقع همان کسی است که کفش من را در دست دارد.

اندر این بزم از دوکس شرمنده ام دائم که باز

آنکه بیرونم کشدبعد از قدم کفش من است

هوش مصنوعی: نخست درباره کسی صحبت می‌کند که در جایگاه بالاتری از او قرار دارد و بعد از او، خودش قرار دارد. سپس به کسی اشاره می‌کند که در جایگاه پایین‌تری از خود اوست و هم‌پای او به حساب می‌آید.

اول از بالانشین خود که بعد از وی منم

بعد از آن زیردست خود که هم کفش من است

شمارهٔ ۸ - فراز و نشیب

اطلاعات

برگردان به زبان ساده