عرفی » قطعات » شمارهٔ ۳۰ - شکوائیه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شعر فخر و شاعران ننگین ز فرط حرص و آز</p></div>
<div class="m2"><p>خویش را از زمره این جمع چون بیرون کشم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>«انوری» چون نیز از ننگ طمع نتوان گریخت</p></div>
<div class="m2"><p>انتقام خویش از این ناقص‌شریکان چون کشم</p></div></div>

شمارهٔ ۳۱ - ذکر مفاخر

شعر فخر و شاعران ننگین ز فرط حرص و آز
خویش را از زمره این جمع چون بیرون کشم
انوری چون نیز از ننگ طمع نتوان گریخت
انتقام خویش از این ناقص شریکان چون کشم

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به احساساتی از جمله فخر و ننگی که از طمع و حرص در دل دارد اشاره می‌کند. او می‌خواهد خود را از جمعی که تحت تأثیر این احساسات هستند جدا کند، اما معتقد است که نمی‌تواند به آسانی از ننگ طمع فرار کند. در نهایت، او در فکر انتقام از کسانی است که به نظرش شریکان ناکام و ناقصی هستند.

شمارهٔ ۲۹ - گریه بی اثر

شمارهٔ ۳۰ - شکوائیه

هوش مصنوعی: من به خاطر حرص و طمع شاعران ننگین و پر فخر، قصد دارم آنها را از این جمع جدا کنم.

شعر فخر و شاعران ننگین ز فرط حرص و آز

خویش را از زمره این جمع چون بیرون کشم

هوش مصنوعی: انوری به خاطر ننگ طمع نمی‌تواند فرار کند و حالا در فکر انتقام از کسانی است که او را در این وضعیت ناخواسته قرار داده‌اند.

«انوری» چون نیز از ننگ طمع نتوان گریخت

انتقام خویش از این ناقص‌شریکان چون کشم

شمارهٔ ۳۰ - شکوائیه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده