هوش مصنوعی: ای شاهنشاه! از لطف شما می‌خواهم بشنوم درباره حقیقت اسبی که به من داده‌اید، تا بتوانم آن را به خوبی به عرضتان برسانم.

هوش مصنوعی: یک درویش بدون عصا از من چیزی نمی‌گیرد و کسی که نیازمند و بی‌پول است از من قرض نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: من خود را آراسته کرده‌ام و به خاطر رعایت حال دیگران، بر چیزهای لازم می‌افزایم. بله، وظیفه است که به حال فردی که در سن و سال بالاست، توجه کنیم.

هوش مصنوعی: اگر جوانی نیکوکار باشد، او را ستایش می‌کنم و اگر به خطا بیفتد، او را به راه راست هدایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من با انگیزه و شوق به جلو حرکت می‌کنم، ولی حتی یک قدم هم نمی‌توانم جلوتر بروم، گویی همه چیز به حالت فرضی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: من در اوج قدرت و تسلط قرار دارم، اما در واقعیت، حالتی بی‌هدف و سردرگم دارم. در گذشته به آرامی و با احتیاط پیش می‌رفتم، اما اکنون باید تلاش کنم تا به سمت هدفم برسم.