عرفی » قطعات » شمارهٔ ۱۸ - مهمان وعظ

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای بلهوس که آمده میهمان وعظ</p></div>
<div class="m2"><p>وقتی بیا که زهر بکامت شکر بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پژمرده دل زبان نگشایم بموعظت</p></div>
<div class="m2"><p>شمشیر رامقابله باجانور بود</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹ - بخل بی نهایت

ای بلهوس که آمده میهمان وعظ
وقتی بیا که زهر بکامت شکر بود
پژمرده دل زبان نگشایم بموعظت
شمشیر رامقابله باجانور بود

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به میهمانی واعظی می‌پردازد که به دلخواه خود دعوت شده است. او از واعظ می‌خواهد که زمانی بیاید که کلامش خوشایند باشد و به جای نصیحت‌های بی‌فایده، او را با زبان دل و رفتار دلنشینش مشغول کند. در نهایت، شاعر تاکید می‌کند که برای مقابله با مشکلات، باید از سلاح مناسب استفاده کرد.

شمارهٔ ۱۷ - نشاه دل

شمارهٔ ۱۸ - مهمان وعظ

هوش مصنوعی: ای دلخواهی که آمده‌ای تا از نصیحت‌ها بهره‌گیری، بهتر است زمانی بیایی که آنچه را به طعم خوشدلانه می‌دانی، حقیقتاً لذت‌بخش و شیرین باشد.

ای بلهوس که آمده میهمان وعظ

وقتی بیا که زهر بکامت شکر بود

هوش مصنوعی: دل افسرده و بی‌رمق من، نمی‌تواند بی‌پرده سخن بگوید. اما در برابر جانوران و مشکلات، به جای نصیحت، از شمشیر استفاده می‌کنم.

پژمرده دل زبان نگشایم بموعظت

شمشیر رامقابله باجانور بود

شمارهٔ ۱۸ - مهمان وعظ

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها