هوش مصنوعی: ما به شدت نیازمند آب و نجاتیم، در حالی که زندگی و وجود ما تحت محدودیت‌ها و مشکلات قرار دارد. ما همچون درویش‌ها در این دنیا زندگی می‌کنیم و تمایل و آرزوی ما به آزادی و رهایی، مانند یک هما که در قفس حبس شده، محدود شده است.

هوش مصنوعی: آن کسی که در جایی شیرین و دلپذیر مانند شکرستان زندگی می‌کند، اما از طمع و خستگی، بزدلی به خرج می‌دهد و از چیزهای خوب لذت نمی‌برد، باید بداند که خطرات و مشکلات زود به سراغش خواهند آمد.

هوش مصنوعی: ما به سرزمین مقدسی می‌رویم که در دل آن، رازهایی نهفته است و صدای جرس ما در سکوت ابدی به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: از شادی و سرور ناشی از امید دیدن تو، جان دادن در دشت آرزو، بهترین میوه‌ای است که به زودی به چنگ ما می‌آید.

هوش مصنوعی: پرندگان پاسخ‌گو همه در حال سوزانده شدن و کبابی هستند در باغ دعایی که نسیمش شبیه نفس ماست.

هوش مصنوعی: هر کسی که در این دنیا به تنهایی با دیگران ارتباط برقرار نمی‌کند و در واقع به فریبکاری متوسل می‌شود، در لحظات تنهایی و بی‌کسی به دنبال کسی است که با او سخن بگوید و احساس تنهایی‌اش را پر کند، حتی اگر آن شخص هم وجود خارجی نداشته باشد.