هوش مصنوعی: اگر وفای حقیقی در دسترس نباشد، امروز همین نیش دردناک کافی است، چون مرهمی برای التیام زخم‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر نتوانستیم دنیا و دین را توأم به دست آوریم، همین که پیشانی پادشاه و دل درویش را داشته باشیم، برای ما کافی است.

هوش مصنوعی: بدون سر و صدا و به آرامی، چرخ زمان در حال حرکت است و در این میان، ستمکاران به خود نیز نمی توانند بگویند که تا چه حد می توانند ظلم کنند.

هوش مصنوعی: هر کس که درِ گنج سعادت برایش باز شود، نگرانی از ستم‌های کوچک و بزرگ برای او کافی نیست و تأثيری ندارد.

هوش مصنوعی: اگر به عرش عشق دست بزنم، حتی اگر نتوانم شهد شیرین آن را بچشم، همین که نیش زنبور کفاف دهد، برایم کافی است.

هوش مصنوعی: تجربه نشان داده است که با توجه به سختی‌ها و زحمت‌هایی که تحمل کرده‌ایم، حالا می‌توانیم به وقایع آینده امیدوار باشیم و از آن‌ها بهره‌برداری کنیم.