هوش مصنوعی: چهره زیبای محبوبم به قدری لطیف و دلرباست که حتی اگر به او نگاه کنم، تاب و توانم را از دست می‌دهم و آن‌چنان مست و محو او می‌شوم که نمی‌توانم او را مدت زیادی تماشا کنم.

هوش مصنوعی: به حکم کسی، خون مرا نریز؛ زیرا اگر در روز قیامت به این موضوع شکایت کنم، تو همچنان زیر نظر من خواهی بود.

هوش مصنوعی: من را به کشتی خوشبختی برسان که آنچنان شادم که گویی تو در روز قیامت، حامی و پشتیبان من خواهی بود.

هوش مصنوعی: به شما، ای کسانی که در عشق جان داده‌اید، نزدیک می‌آیَم تا با اشک حسرت خود، آرامگاه من را زینت ببخشید.

هوش مصنوعی: از بس که دلم برای تو تنگ شده، به سوی تو می‌روم، اما از حیا و غیرت خودم نمی‌گذارم کسی جز من به زیبایی‌ات نگاه کند تا مبادا نگاه من لذتی بخواهد از دیدن تو.

هوش مصنوعی: شیرین از عشق کوهکن به خود می بالد و خسرو به این دل خوشی که در اختیار دارد، به خود می‌بالد که این غرور را از مقام و بزرگی من به دست آورده است.

هوش مصنوعی: پرده را از حیرت بردار، چون من مثل عرفی بی‌زبان هستم. چرا این‌قدر تلاش می‌کنی تا گناه من را ثابت کنی؟