هوش مصنوعی: من به خاطر بوی خوشی که به دلم نشسته، در عالم خودم غرق شدم و دیوانه‌وار تحت تأثیر جاذبه‌ای هستم که از چشمان تو می‌آید.

هوش مصنوعی: ای دل، تو از دیوانگی من ناراحتی، اما چرا تو هم با کسی که فتنه و آشفتگی را از کنار خود می‌گذرانم، همسایه‌ای؟

هوش مصنوعی: من در حال حاضر از حالت عدم و نیستی به حالت وجود آمده‌ام. ای جمع، بگویید که دامن کدامین شخص را در دست دارم و به سوی دل کدامین فرد می‌روم.

هوش مصنوعی: اگرچه جانم از شدت درد به لب رسیده است و هیچ دلیل خوشحالی ندارم، اما به خوبی می‌دانم که بهبودی در راه نیست و دارویی که در اختیار دارم نخواهد توانست کمکی به من کند.

هوش مصنوعی: به زودی درمانی برای زخمم خواهد رسید، اما خواهش می‌کنم به کسی نگو که این زخم به اندازهٔ بازوی من عمیق است.

هوش مصنوعی: فردا که از لذت‌های بهشتی دل بکنم، همه می‌دانند که من چه غمی از یارم دارم.

هوش مصنوعی: در نگاه من زیبایی فرو می‌ریزد و تعجب باعث می‌شود این سر دیوانه بر زانویی که دارم، خم شود.

هوش مصنوعی: ای عرفی، به دنبال نوشیدنی مقصود هستی و نمی‌گویی که من به خاطر خویشتن‌داریم، چقدر در اثر گرمی عشق غرق شده‌ام.