هوش مصنوعی: مستی که بتواند عقل را از پریشانی جدا کند، ما شیشه‌ها را بر سر عاقل‌ها می‌شکنیم.

هوش مصنوعی: دریای سختی و مشکلات به ما نوید می‌دهد که ما به زودی به سواحل آرامش و تحمل خواهیم رسید.

هوش مصنوعی: ای مگس، چرا با طعنه و کنایه به ما نزدیک می‌شوی؟ ما برای لذت بردن از زندگی، حتی اگر آسیب ببینیم، ادامه خواهیم داد.

هوش مصنوعی: زخمی عمیق که هرگز درمان نمی‌شود، به همراه نداشتن توانایی و بی‌پناهی، مانند نیش شیشهٔ زهر، به درد در دل به وجود می‌آورد وقتی که در جمع برای دل شکستن حضور داریم.

هوش مصنوعی: کعبه از شرم و ننگ خسته است، بیایید که ما قدم‌های قافله‌ای را که هنوز به منزل نرسیده، بشکاییم.

هوش مصنوعی: عشق، همچون سامری، ما را با فریبی به سمت خود می‌کشاند و به ما اجازه می‌دهد که با جادو و سحر، محدودیت‌ها را بشکنیم.