هوش مصنوعی: من از سر تا پا به خاطر گریه‌های بی‌فایده‌ام خیس شده‌ام، هرچقدر هم که بیشتر بگریم، از لحاظ روحی خالی‌تر و بی‌صفت‌تر می‌شوم.

هوش مصنوعی: با اینکه مدت زیادی است که با او بیگانه‌ام، اما هر لحظه با ناز و عشوه‌اش بیشتر آشنا می‌شوم.

هوش مصنوعی: رضوان چگونه می‌تواند به من توجه کند در حالی که صدای زیبای من از بلبلان گلستان او شنیدنی‌تر است؟

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم خود را بفروشم، در حالی که هیچ‌کس مانند خرد من را ندارد و من از گوهر طبیعی خود بی‌نظیرترم؟

هوش مصنوعی: نمی‌توانم به این سادگی بپذیرم که این میزان از شناخت کافی است، زیرا من از صوفیان زهد پیشه‌ای هستم که بدون خودنمایی و ریا زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای محبوب کمند چشم، اگر قرار است کسی را به نابودی بکشی، ابتدا من را بکش، چون من از درون خود دیگر ناله‌ای ندارم.

هوش مصنوعی: هر لحظه که می‌گذرد، بی‌توجهی و سردی تو بیشتر می‌شود و من در عوض از محبت و مهربانی تو پرتر و سرشارتر می‌شوم.

هوش مصنوعی: از طرز عشق تو که هیچ‌کس نتوانسته آن را درک کند، من بیشتر به درد و دردسرهای ناشی از نگاه‌های نیش‌دار تو آشنا شده‌ام.

هوش مصنوعی: یک روز نتوانستم غم را به شب ببرم و غم در دل نگذاشت که شب خوشحال شدم از اینکه امشب از همه شب‌ها بیشتر دلم شاد است.

هوش مصنوعی: اگر در این دوران، یاری با وفا و درستکار می‌دیده‌ام، می‌دانستم که او نیز به اندازه من وفادار است.

هوش مصنوعی: ای عرفی! با علم و دانش خود به من راهنمایی کن، زیرا من از نور دانش تو بهتر از نور ماه و آفتاب بهره‌مند می‌شوم.