هوش مصنوعی: ما از روزی‌های سخت و رنج‌ها بزرگ شده‌ایم و کم‌تر لحظاتی از آرامش را تجربه کرده‌ایم. اما آنچه که از درد و زخم‌های دیگران دیده‌ایم، درمان آن را نیز یافتیم.

هوش مصنوعی: هر کسی که در آیینه زیبایی کار خود را ببیند، ما روشنی و زیبایی کار را در پیشانی غم و اندوه دیده‌ایم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که رضایت در چشمان ما جلوه‌گر است، لذت را بر سر بخل قرار داده‌ایم و مانند حاتم طایی می‌دانیم.

هوش مصنوعی: انتقاد و بی توجهی تو، ای زاهد، به رندان کافی است؛ ما هم موفقیت‌های رایج شما را دیده‌ایم و با آن‌ها آشناییم.

هوش مصنوعی: محتوای این شعر به موضوع عشق مربوط می‌شود و بیان می‌کند که استدلال‌های فلاسفه و اندیشمندان در این زمینه ناکافی و ناقص هستند. در واقع، شاعر اشاره می‌کند که بسیاری از افراد با نام‌های معروفی مانند بونصر و افلاطون، درک عمیق‌تری از عشق نداشته‌اند و به نوعی در فهم این احساس غنی، ناتوان مانده‌اند.

هوش مصنوعی: در اشعار عرفی، زیبایی و شگفتی‌هایی را مشاهده کرده‌ام که مانند معجزه مسیح کار می‌کنند و به دل مریم نفوذ کرده‌اند.