هوش مصنوعی: از این مهمانی، دیگر نه دلخور شدم و نه از اینجا رفتم. کیست که از تو تلخی نچشیده باشد و باز برود؟

هوش مصنوعی: چشمانم تأثیر درخشش الماس را دارند، گویی که از مژگانم گردی به سوی تو پرتاب شده و به دور شدم.

هوش مصنوعی: ای دوستان، ترک کردن این دنیای پر از غم آسان نیست. ناامید نباشید، چون من به شکوفایی رسیدم و از اینجا رفتم.

هوش مصنوعی: امیدوارم که در نامه‌ام این راز که درباره غیر تو پنهان کرده‌ام، نوشته نشده باشد و مرا از خودت دور نکرده باشد.

هوش مصنوعی: به من نصیحت نکن که درد و رنج را بیشتر در دل من نکشانی. من این بلا را از تو پذیرفتم و از کنارت می‌روم.

هوش مصنوعی: این مرگ تلخ ناشی از آن نگاه نازک را ببینید، ای کسانی که در آرامش هستید. من حرفی زدم و رفتم.

هوش مصنوعی: در این دنیا، خیلی چیزها وجود دارد که هنوز ناگفته مانده‌اند. به نظر می‌رسد که من تنها یک دانه از جواهرات بی‌پایان این دریا را کشف کرده‌ام و سپس رفته‌ام.