هوش مصنوعی: من از درد به فریاد آمده‌ام و مثل بلبل از شدت احساساتم پایانی ندارم؛ زیبایی‌ام شبیه شبنم بر گل است.

هوش مصنوعی: اگر روز قیامت نداشته باشم، پس چرا این‌قدر درگیر فتنه‌ها هستم؟ و اگر ندامت و پشیمانی در من نیست، پس چرا خودم را نمی‌شناسم؟

هوش مصنوعی: دل من پر از درد و تلاطم است، در حالی که آرامش ظاهری دارم. وجودم همچون دریایی از اضطراب و کوهی از صبوری است.

هوش مصنوعی: ای مدعی، از حسادت بمیر، چون من به خاطر رضایت و خوشنودی، به محبت و رحمت او دل بسته‌ام و تو تنها در کنار و به بهانه‌ من در تلاش برای اثبات خودی.

هوش مصنوعی: بهتر است سکوت کنم و کسی را انتخاب کنم که در بهار زیبایی گل‌ها را در باغ ببیند، اما از حال و احوال بلبلی که در دلش می‌تپد خبر نداشته باشد.