هوش مصنوعی: صبح که می‌شود و روشنی روز می‌افتد، دل من پر از ناله و زاری می‌شود. آسمان به خاطر شلوغی و هیاهوی من مانند صحنه قیامت می‌شود.

هوش مصنوعی: گوش کسانی که در آسمان هستند و حس غم و اندوه، یکسان است. ناله و فریاد من تا زمانی که تو را صدا کنم، به گوش می‌رسد و دل‌ها را به درد می‌آورد.

هوش مصنوعی: رود نیل، سرزمین مصر را ویران کرد و در دل سرزمین امن قرار گرفت. این یادآور گریه‌های موسی، پیامبر من است.

هوش مصنوعی: من دل پرآشوب خود را مانند یک کاشی زیبا بر سر می‌گذارم؛ زیرا دل سرگشته‌ام همانند پرنده‌ای مجنون شده است.

هوش مصنوعی: من مانند مگسی به هر سو پرواز می‌کنم، چون ملایکه که بهشتی هستند. هر جا که خوشی و لذت وجود داشته باشد، به سمت آن می‌روم؛ به همین دلیل، هر رشته موی من را که به غم آلوده است، پاک می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای غم، تو باعث شده‌ای که جانم تازگی بگیرد و لذت واقعی زندگی را احساس کنم. شاید اشتباه می‌کنم که تو را غم می‌نامم، زیرا زندگی من به واسطه تو رنگ و بویی تازه یافته است. وای بر من! تو همان شادی شورانگیز من هستی.

هوش مصنوعی: در حالت بی‌تابی و شوق به سر می‌برم، زیرا خداوند شراب خوشی را از من دور نگه داشته است. خواسته‌های من از دو جهان تنها در لیوان بی‌نیازی من پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان با دقت و زیبایی خود را آراسته و خورشید را مانند یک جواهر درخشان توصیف کرده است. این زیبایی به یادگار و یادآور شب یلدا و آویزه‌ای دلنشین به گوش من تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: دیشب آفتاب به خاطر غم‌های من رنگ آبی به خود گرفت، چرا که هر رشته مویم به اندازه کوه‌ها سنگین و پر از درد است.

هوش مصنوعی: به خاطر موفقیت‌های عیسی (ع) به خود نبال و از او طلب کمک نکن، چرا که ارزش زندگی را از نفس مرگ باید بیاموزی و آن را درک کنی.

هوش مصنوعی: هر لحظه از طرف گروهی قدسی، به خاطر عشق و آشوبی که محبوب من به وجود می‌آورد، آسیب‌هایی را متحمل می‌شوم. یار من در حالت مستی، بی‌پروا و بی‌خیال است.

هوش مصنوعی: من از عمق درد و رنجی که کشیده‌ام، هنر مستی را آموخته‌ام. اگر خمار و مستی من تنها از خون باشد، پس شرم بر عقل و هوش من باد!

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی از تضاد سخن می‌گوید. در اینجا شاعر به زیبایی و پاکی اشاره می‌کند و می‌پرسد که آیا مناسب است که چنین زیبایی بی‌عیب و نقصی، از لب‌های او، صدای ناپاکی را بشنود. به عبارتی، او به چالش بین پاکی و ناپاکی در کلام و کردار اشاره می‌کند و این سوال را مطرح می‌کند که آیا لایق است که زیبایی واقعی تحت تاثیر ناامیدی‌ها و غم‌انگیزی‌ها قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: شخصی می‌گوید که از دل تا مغزش پر از شراب و شادی است و او در انتظار است که چه زمانی این احساس مستی به او دست می‌دهد و چه زمانی این حالت از او برطرف می‌شود.

هوش مصنوعی: مریم من از روح القدس، موهبت و صفا را از ویژگی‌های خود گرفته است. او مریم را به وادی‌های بالا برد که ذهن پسر عیسی از او شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: بهشت واقعی من که با فاصله‌ای از جدایی به دست آمده، همچنان درخت طوبی‌اش به من خدمت می‌کند، ولی زشت و ننگین بودن باغ و زیبایم را در حال حاضر حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای باده، با صفای روح الهی که چون عشق به قلب من آمدی و سپس از وجودم رفتی.

هوش مصنوعی: من به شدت در عشق خود ناراحت و غمگین هستم، اما کسی نیست که ببیند چه زیبایی‌ها و عذاب‌هایی در زندگی‌ام هست و چطور همه‌چیز به هم مربوط است.

هوش مصنوعی: صدای شیپور قیامت به گوش می‌رسد و جای لحن داوود آمده است. اما هنوز هم روح من با لطافت و ظرافت می‌رقصد و نشاط دارد.

هوش مصنوعی: من تبعیت می‌کنم از فرمانروای ثروت و بی‌نیازی، اما در عین حال، سرنوشت من تحت تأثیر خواسته‌ها و هوس‌های خانواده‌های مختلف است که در این ملک بی‌نیازی زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: طوفانی که ناگهان به وجود آمده، دامن من را خیس کرده است و این طوفان نماد یک واقعیت عمیق است که دریا و موج را به یکدیگر چون حلقه‌ای به هم متصل کرده و حالتی خاص ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: نور و تاریکی برای تابیدن به یکدیگر وابسته‌اند؛ نور از آفتاب می‌تابد و تاریکی نیز از چهره من نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اینکه من به یادگیری و غفلت از فرداهای زندگی‌ام پرداخته‌ام، باعث می‌شود که در سرنوشت و سرنوشت‌سازی‌ام به تکرار بیفتم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که جبرئیل، فرشته وحی، به خاطر نافرمانی‌های من شرمنده شده و نمی‌تواند آیه‌ای از رحمت خداوند را برای من بخواند. این جمله به نوعی بیانگر ناامیدی و احساس گناه شاعر است که از رحمت خداوند خود را دور می‌داند.

هوش مصنوعی: معنی عمیق من همانند زینت خانه خداست، حتی اگر ظاهر من شبیه به معبد باشد.

هوش مصنوعی: دل من همچون لوحی است که تصویر خداوند بر آن حک شده، پس چرا باید نگران باشم؟ در حالی که چین و تزیینات زیبایی، تصویر معشوق را بر پارچه‌ای گرانبها نقش می‌زنند.

هوش مصنوعی: طاووس‌ی زیبا با بال‌هایی ساخته شده از گل‌های خوشبو و عود بهشت، خود را برای به نمایش گذاشتن در روزهای گرم آماده کرده است.

هوش مصنوعی: آرزو نکن که من از نسل فرشتگان یا زیبایی‌های بهشت هستم، زیرا رنج و دردی که از وجود آدم و حوا به ارث برده‌ام، بخشی از وجود من است.

هوش مصنوعی: اولین موردی که فرزندم به خاطر شجاعتش نوشت، در آن زمان نشان‌دهنده ارزش و کیفیت خاص من است.

هوش مصنوعی: از دنیای خارج به یثرب می‌روم و در آن‌جا بر روی خود می‌گذارم، و در گوشم صدای خوشی می‌رسد که می‌گوید: «سلام بر تو، ای امت، از جانب مولا و پیشوای من».

هوش مصنوعی: اگر مژگان من سرمه‌ای جز خاک درت را انتخاب کند، مانند باز که چنگش را می‌افکند، چشم بینای من نیز به تو می‌نگرد.

هوش مصنوعی: دوست داشتنی و زیبا، با آن لباس‌های پرزرق و برقش، به درختان سرسبز و آسمان آبی اشاره کرده و می‌گوید که زیبایی من تحت تأثیر آسمان و زمین قرار ندارد.

هوش مصنوعی: دریای اصلی و غریزی او به مانند صدای آب کوثر می‌خواند و به دیگران می‌گوید که تشنه نباشید، من فدای فرزند خودم هستم.

هوش مصنوعی: در لحظه‌ی تفکر، ارزش تو را به خوبی درک می‌کند و از دل باهوش من، بار دانش را به دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو غایب شدی، چشم‌هایم به دنبال تو بودند و مردمک چشمم مانند نشان راهی در دیدگان بینای من قرار گرفت.

هوش مصنوعی: سایه من در این جهان مانند من وجود دارد و سایه تو در نبودادر، همتای پیغمبر است.

هوش مصنوعی: آسمان یگانگی من بر تمام موجودات گسترده است و هیچ چیزی نمی‌تواند وجود من را تحمل کند.

هوش مصنوعی: من هیچ چیز را عزیزتر از نسل عشق نمی‌دانم، چرا که ذات من را روشن‌تر از آبای‌ام کرده است.

هوش مصنوعی: سعدی از زیبایی‌های خاک شیراز و عشق به آن سخن می‌گوید و این سوال را مطرح می‌کند که اگر نمی‌دانست این سرزمین در آینده زادگاه و محل زندگی‌اش خواهد بود، آیا به این زیبایی‌ها و ناز و محبتش enamored می‌شد یا نه.

هوش مصنوعی: این کبابی که آتش را به جان آدم می‌زند و شراب درد دل را به من می‌چشاند، سخن از نام توست که تا چه زمانی از لب‌های من می‌ریزد.

هوش مصنوعی: من در عالم پریشانی و افکار آشفته زندگی می‌کنم و همچنان به احساسات و خیال‌های خود وابسته‌ام. این وضعیت باعث شده که در همین حالت سرگردانی و رویا بافی باقی بمانم.