هوش مصنوعی: منم همان سخنور دلنشین که با کمک ذوق و استعداد طبیعی‌ام، بی‌هیچگونه بزرگ‌نمایی، سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: من همان ذات و طبیعتی هستم که اگر انصاف رعایت شود، نمی‌توان گفت که با فکر و آگاهی من همخوانی دارد.

هوش مصنوعی: من دریایی از معانی هستم و کلامم به اندازه‌ی یک قطره آب، به خاطر شرم نسبت به یتیم، کوچک و ناچیز است.

هوش مصنوعی: وقتی که یاد من در دل‌ها می‌جوشد، مانند عود که بر آتش می‌سوزد، روح‌ها و یادها در هر سو پراکنده می‌شوند.

هوش مصنوعی: سخنان من به قدری عرق کرده و پرشور است که مانند شفافیت و زلالی آب تسنیم از شیشه بیرون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در دل من مکانی مقدس وجود دارد که به نوعی شبیه به حجله‌گاه است. اینجا جایی است که احساسات و افکارم پرورش می‌یابند، اما تنها مریم (نماد پاکی و عفت) می‌تواند در این فضا حاصلخیز باشد و دیگران کاری از پیش نمی‌برند.

هوش مصنوعی: معانی و مفهوم‌های متفاوتی در دل من مانند پرندگانی که در باغی سرسبز پرواز می‌کنند، به فراوانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: غنچه به سبب نسبت با سحبان، از صحبت کردن شرم می‌کند. اگر من بتوانم روش سخن گفتن باد صبا را یاد بگیرم.

هوش مصنوعی: من به دیوار ضربه زدم و در عوض، حیات و زندگی را از آن طلب کردم که به فطرت من صبغه‌ای ببخشد و به من درک و فهمی حکیمانه عطا کند.

هوش مصنوعی: آن حکیم دانا که با استفاده از عقل خود به نیکی‌ها و ارزش‌های درونی افراد پی می‌برد، در جستجوی جواهرات حقیقی در میان احساسات و فراز و نشیب‌های زندگی است.

هوش مصنوعی: زمانی که به یک وسیله یا ابزار تبدیل شوم، به خواسته‌های صاحب کلام ملزم می‌شوم. خنده، نشان‌دهنده‌ی اصالت و معناست و دلیل بر تقسیم‌بندی‌هاست.

هوش مصنوعی: هر لحظه، گروهی از اندیشه‌ها و احساسات به قلب من راه می‌یابند که هر کدام نشان‌دهنده ناتوانی و تسلیم در برابر واقعیت‌ها هستند.

هوش مصنوعی: لبخند زهرآلودی از چشمه طبیعت من به آن بهشت زیبا می‌زند، اما در دکان شیرینی، آبی از تسنیم نمی‌ریزد.

هوش مصنوعی: با این جایگاهی که وصف می‌کنم، به نظر می‌رسد که من شایستهٔ توهین هستم، زیرا انصاف تا حدی محدود است و درک من نیز ناچیز است.

هوش مصنوعی: با من به خاطر نادانی‌ات درگیر شده‌ای، در حالی که اگر بخواهم به تو توهین کنم، آن‌گاه سزاوار ستایش بزرگی خواهی بود.

هوش مصنوعی: عقل انسان حتی پس از گذشت قرن‌ها، نمی‌تواند به روشنی برخی مسائل اولیه و بدیهی را درک کند، مگر اینکه با دلایل و شواهد روشن به او توضیح داده شود.

هوش مصنوعی: دل من هیچ غم و اندوهی از این پیشامد ندارد، هرچند که این واقعه واقعا عذاب‌آور و دردناک است.

هوش مصنوعی: به خاطر بویی که از مشک در صحبت‌های شاه به مشام می‌رسد، حال همه به طور کلی از لطف و محبت او آگاه می‌شوند.

هوش مصنوعی: دیشب بر دوش پیامبر، در مقام والای علی، کسی است که مانند او وجود ندارد و همتای او تنها خداوند بخشنده است.

هوش مصنوعی: کسی که با اراده و عزمی بزرگ به اوج قله‌ها می‌رسد، و آن که با لطافت و دقت نظر خود، به داشتن تفکری عمیق و بزرگ می‌پردازد.

هوش مصنوعی: از دور، سیاهی مثل چشمه‌ای به نظر می‌رسد که از درخشندگی و شدت نگاهش، مانند نسیم، تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که عظمت تو به قدری است که حتی ماه و ستارگان نیز با احترام نام تو را بر زبان می‌آورند، این نشان از بی‌ادبی است که نتوانیم به شکوه تو احترام بگذاریم.

هوش مصنوعی: خود خرد به او گفت که ای دانشمند، من در محضر علم تو ناتوان و بیمار هستم.

هوش مصنوعی: من آنگونه سخن می‌گویم که به نفع توست، حالا هرچند که این کلام به زیبایی بیان نشده است.

هوش مصنوعی: در تلاش برای افزایش مقام و جایگاه خود باش، اما مراقب باش که سرنوشت، تو را به چالش نکشد و به خاطر نزدیکی‌ات به عرش بزرگ، مورد سرزنش قرار دهی.

هوش مصنوعی: چشم نابینا اگر به نظر تو نگاه کند، نور را نمی‌بیند و فقط یک نقطه ناچیز و نامرئی را می‌بیند.

هوش مصنوعی: چشمی که کم‌سوی است، اگر به چهره تو بیفتد و نور چشمانت را ببیند، به نور و روشنی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: رفتار او چنان گرم و دوست‌داشتنی است که حتی می‌تواند بخار عشق و محبت ایجاد کند، اگر اسب خوش‌زبان تو بر روی نسیم روان حرکت کند.

هوش مصنوعی: اگر نظر تو در بینایی به عمق نرود، همچون مردمک چشمی می‌شود که در یتیم نگران و بی‌پناه است.

هوش مصنوعی: اگر دوران ابد را با دوران قدیم مقایسه کنند، مدت زمان آن به اندازه‌ای نیست که بتواند به عمر و مدت عهد افسانه‌ای قدیمی برسد.

هوش مصنوعی: کسی که از باغ محبت تو بهره‌مند شود، چه کسی دیگر می‌تواند به خاطر ویژگی‌های خاص و زیبایی‌های بهشت احساس خرسندی کند؟

هوش مصنوعی: اگر سیاست را با دقت و مهارت مدیریت کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که هیچ‌گاه نمی‌توانیم زندگی را از هیچ کس بگیریم.

هوش مصنوعی: هر کسی که از ضربه‌ی گرز تو آسیب ببیند، در عمق وجودش تأثیر می‌پذیرد و سایه‌ی تو بر جانش سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در دنیای ماده با حکمت عمل می‌کنی، اگر به کمک لطف بزرگت بتوانی آسیب‌ها و نواقص را برطرف کنی.

هوش مصنوعی: گفتگویی که میان معشوقه‌ها وجود دارد، بیشتر از دل عاشق، توسط گوش دوستان نزدیک شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است افرادی که در عشق و محبت هستند، به تو نعمتی دهند که از سر لطف باشد، یا اینکه انتظار پاداشی در ازای آن دارند؟ به راستی، اینجا از میوه‌های بهشتی و لذت‌های والای باغ بهشت سخن می‌شود.

هوش مصنوعی: در این واقعه هیچ شکی نیست که اهل بهشت نعمت‌های بهشتی را به خوشی‌های دنیوی، که به اندازه یک لقمه هم نمی‌ارزد، نمی‌فروشند.

هوش مصنوعی: ای کسی که با حرکت دورانی آسمان، تو هم قصد سفر کرده‌ای، مانند حرف "میم" که در بی‌حرکتی و ساکن بودن، به دور خود می‌چرخد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان نهمین، زیباترین و بلندترین مقام تو را با شکوه خود محصور کند، حتی اگر دایره‌ای در میان آن قرار گیرد که نقطه‌ای به نام جیم را در بر بگیرد.

هوش مصنوعی: اشتیاق من به نگاه توست و بس، وگرنه به چیزهای دنیا و ثروت نیازی ندارم.

هوش مصنوعی: من برای لذت بردن از زندگی به هر دو جهان پا گذاشته‌ام و دیگر دلم به هیچ چیز نمی‌لرزد؛ نه امیدی دارم و نه ترسی.

هوش مصنوعی: سپاس خدا را که ما در جمعی هستیم، هرچند که زمانه پر از کارهای ناپسند و اعمال ناشایست است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم با ترفندهای مختلف راهی بیابم و اگر در مجلسی دلم از اندوه بشکند، مانند دلی باشم که به دو نیم شده و رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: من از چه چیزی باید به سفلی‌هایی که به تأخیر افتاده‌اند بگویم و چرا نباید به برجسته‌ها و برندگان جایی نشان دهم؟

هوش مصنوعی: عرفی، به چه دلیل اینقدر طولانی صحبت می‌کنی؟ کمی از ناله و دعا دست بکش و به درگاه خداوند بخشنده مراجعه کن.

هوش مصنوعی: برای اینکه سخن من گسترده و وسیع شود، باید درم و ثروت خود را ببخشم؛ در حالی که دل دشمن تو همانند دست انسان‌های پست و نکبت‌بار، بسته و تنگ است.