هوش مصنوعی: وقتی که باد ناگهانی به من می‌وزد و من را از خاک خود جدا می‌کند، بر سر روزگار پرچم غم را برافراشته و غبار اندوه را پراکنده می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که دل نتواند در یک مکان آرام بماند و از شدت درد به حالتی آشفته درآید، دیگر نمی‌تواند در آشیانه‌اش سکونت کند و مانند پرنده‌ای فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: در زمان من، هر که دلش شاد نیست، نباید به دنبال خوشحالی بگردد، زیرا در میان این دنیا، وجود من پر از غم است.

هوش مصنوعی: ای کوه مقدس، وعده‌های تو را فراموش کرده‌ای، و طرز نگاه‌های غم‌انگیز تو نیز به همراهی ستمگران است.

هوش مصنوعی: شوق و لذت عشقم را با غم تو در هم آمیخته است؛ مانند طره زیبایی که بر لب‌های تو نقش بسته و آن را از بقیه متمایز کرده است.

هوش مصنوعی: از وعده‌ی تو شوقی در دل دارم که مرا به نگرانی و دلهره می‌اندازد و از زیبایی‌های تو فتنه‌ای به وجود آمده که مرا به آشوب و وحشت می‌اندازد.

هوش مصنوعی: چشم تو زندگی‌بخش هزاران کشته است و زیبایی لعل تو راز ظریفی دارد که از عدم بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: مرگ، بر سر دو دست به من نزدیک می‌شود، در جایی که نگاه تو با ناز، چون خنجری از ظلم به من می‌زند.

هوش مصنوعی: حضور تو چنان زنده‌کننده است که حتی عیسی مسیح هم از شرم نمی‌تواند در آن جا نفس بکشد.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های توست که سرنوشت نتوانست بر روی خط سبز زیبایت آتش بزند و آن را بسوزاند.

هوش مصنوعی: بگو آیا درست است که من از تو محروم باشم و دیگران را در زندگی‌ام محترم بشمرم، در حالی که تو بی وفایی؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر بیان می‌کند که وقتی به وصال محبوبش دست یابد، هیچ چیز دیگری برایش اهمیت ندارد و از ترس ناامیدی، پرندهٔ آرزوهایش به آن مکان مقدس نمی‌رسد. او در حالت عشق و شوق، تنها به محبوب خود فکر می‌کند و از دیگر موارد بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: اگر به رقبای خود بیاعتنایی کنی و نسبت به غم من بی توجه باشی، و اگر زلف‌های زیبای خود را از چنگ من بیرون بکشی، این کار برای من سنگین و دشوار خواهد بود.

هوش مصنوعی: من برای تو جان می‌دهم، همان لعل(N) گرانبها که روح را به زندگی باز می‌گرداند، و این کار را به آسانی در مقابل رقیب انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: اگر با دوستانت با محبت رفتار کنی و با دشمنانت نیز به طور دوستانه و با مهربانی برخورد کنی، بنابراین اگر این روش زندگی تو باشد، لازم است که ادامه دهی.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در محکمه داد حاضر شوم تا اینکه طبیعت پاک و صحیحی بر شاه جهان حکم‌فرما شود.

هوش مصنوعی: امام علی (ع) به عنوان جانشین پیامبر (ص) و پیشوای دین، شخصیتی برجسته و قهرمان در موارد قانونی و دینی است. او از نجف، جایی که به عنوان محل زندگی‌اش شناخته می‌شود، به عنوان منبع و گنجینه فضائل و نیکی‌ها شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: آن بخشنده نعمت‌ها که داوود صدای او را نشنید، گوش آز فقط صدای نعمت‌ها را می‌شنود.

هوش مصنوعی: جبریل در ابتدا برای وضو گرفتن به آب چشمه کوثر می‌رود و اگر پا بر روی خاک آن مکان بگذارد، برایش قسم می‌خورد.

هوش مصنوعی: عزم برای دور زدن کعبه به قدری شوق‌آور و نیکو بود که همچون کسانی که برای تیمم کردن از کوی خود خارج می‌شوند، مرا به حرکت درآورد.

هوش مصنوعی: از عبادت و پرستش خدای یکتا، پاداشی جمع کن که دشمن تو (یعنی کسی که ضد تو و عقایدت است) از پرستش بت‌ها به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: من از سرنوشت خواستم که مرا به بزرگی و مقام برساند، اما سرنوشت گفت: تو از راه درست تمایز میان خوب و بد دور هستی.

هوش مصنوعی: او را به عنوان آسمان می‌داند و بر این مسئله توجه نکن که او منبع مهربانی است و همچنین منبع ظلم و سخت‌گیری.

هوش مصنوعی: اگر آرایشگر زیبایی به کمال برسد، می‌تواند به لطف معجزه‌ای همچون معجزات عیسی، مجسمه‌ای را زیبا کند.

هوش مصنوعی: ای طوف، مانند زینت و آرایش، درگاه تو، و افتخار و نیکنامی تو، همچون ابهت و عظمت خاندان تو، همسایه‌ای می‌باشی که به قدم‌های تو نزدیک است.

هوش مصنوعی: در باغ فطرت، تو به گونه‌ای مانند مسیحایی، و مانند نسیمی وزنده، و در میان شکوه و قدرتت، شبیه سلیمان و در ابتدا از خدم و خدمتگزارانت به حساب می‌آیی.

هوش مصنوعی: عروسان بهشتی به خاطر شدت شوق و افتخار در زیبایی و لطف تو، مانند باغی زیبا به تصویر کشیده شده‌اند.

هوش مصنوعی: زمین مبارزت همواره خیس از خون است و هرگز خشک نمی‌شود، به خاطر اینکه خنجر تو به طور مداوم ضربه می‌زند و آن را مرطوب می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که از روی کینه و نفرت به تو صحبت می‌کند و همچنان که دلش پر از خشم است، تلاشی می‌کند تا انتقام خود را از تو بگیرد.

هوش مصنوعی: روزگار همچون تیغ تیز، تصمیم به جنگ می‌گیرد و با قدرت کردار، به میدان می‌آید.

هوش مصنوعی: هر شب که اثر نور صبحگاهی بر آسمان نقش می‌بندد، نشانه‌ای از ظلم و ستم در آن دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: چون کسی به راه گناهان و طغیان می‌رود، عاقبت کار او به مشکلات و دردسرها منتهی می‌شود و ممکن است به خاطر این رفتار، به او آسیب برسد.

هوش مصنوعی: اگر حمایت تو به عنوان ستون و پایه این خیمه در نظر گرفته نشود، در برابر طوفان حوادث به راحتی خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: من همانی هستم که درد و غم و غصه همواره و مانند سپاهیان به دنبال من می‌آیند.

هوش مصنوعی: در کنار خوان نعمت وجود، جایی برای من است که روزگار مرا با غم پرورش داده است.

هوش مصنوعی: هر جا که احساس ناراحتی و غمی وجود دارد، آن را به من منتقل کن، اما فقط برای خودم، نه برای دیگران.

هوش مصنوعی: شکایت تو هرگز تمام نمی‌شود، این داستان را بیا تا دعای بد به آن پایان بدهیم.

هوش مصنوعی: هنگامی که افکار و تخیلات ما مانند یک نقاش معنوی به تصویر کشیده می‌شود، ستایش و ارادت تو روی ورقه‌های وجود و هستی رقم می‌خورد.

هوش مصنوعی: خصم تو همیشه در حال بی‌قراری و ناآرامی است، مانند قلمی که همواره در حال نوشتن و گریه کردن است.