هوش مصنوعی: چه خوشبختی است برای من که مانند آهو در جستجوی وصال، از دام عشق رهایی پیدا کرده‌ام؛ به گونه‌ای که خواب از چشمانم رفته و دل آرامش را از دست داده است.

هوش مصنوعی: من پیام به سوی او نمی‌فرستم، چون می‌ترسم که از حال و روز من آگاه شود.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی فریاد می‌زند و دشنام می‌دهد، من نمی‌خواهم از زبان او از هیچ لذتی بهره‌مند شوم، حتی اگر کلماتش آتشین و تند باشد.

هوش مصنوعی: نرمی و لطافت آن بانو را می‌بینم که در هنگام نمایش قامتش، چنان جذاب و باوقار است که نگاه من را به خود جلب می‌کند و نمی‌توانم از تماشای او چشم بپوشم.

هوش مصنوعی: از شدت اضطراب دلم، حواسم به هم می‌ریزد، زمانی که به یاد آن درخت باریک و زیبا می‌افتم.

هوش مصنوعی: در دل من یک شور و هیجان عمیق وجود دارد، گویی که از لب لبی شیرین و جذاب، قطره‌ای به جام من ریخته شده است.

هوش مصنوعی: بدون حسرت او، زهر را می‌نوشم، گاهی نصیحت خاصی را می‌پذیرم و گاهی هم مورد سرزنش عمومی قرار می‌گیرم.

هوش مصنوعی: از شادی و نشاطی که دارم، گیج و سرگردان شده‌ام که چرا این چوکینه (کسی که دلش را به فردی می‌سپارد) در دل کسی که بی مهر است، جایگاهی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: عذاب و سختی‌هایی که بر من می‌گذرد، باعث شده تا صبر و استقامت من مثل اسبی که افسارش را رها کرده‌ام، تحت کنترل نباشد و بی‌رویه به جلو برود؛ مانند فرمانروایی که بر همه‌ موجودات تسلط دارد.

هوش مصنوعی: وجود تو نماد بزرگواری و سخاوت است، مانند یک حقیقت در قالبی زیبا، شبیه به نامی شناخته شده.

هوش مصنوعی: هدیه و بخشش‌های تو در دست هر شخصی است، همان‌طور که نامه‌های اعمال در روز قیامت در محل حسابرسی قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: لذت و هنر سخاوت در دل تو مانند استحکام طلا در خزانه‌های ثروت است.

هوش مصنوعی: دولت دشمن تو بر پایه‌ای سست و بی‌پایه است، مانند دوستی که تنها از هوس خود پیروی می‌کند و به اعتقادات ساده مردم وابسته است.

هوش مصنوعی: در عهد عدالت تو ممکن است که دختر و پسر در یک زمان در رحم مادر شکل نگیرند.

هوش مصنوعی: در اینجا به وضوح بیان شده است که بزرگی و مقام تو به حدی است که تمامی زمان‌ها و مکان‌ها به دور تو جمع می‌شوند و این عظمت به گونه‌ای است که حتی یک لحظه هم از آن کاسته نخواهد شد.

هوش مصنوعی: در آشپزخانه‌ای که به خاطر مقام و موقعیت شما درخشش دارد، دو نان وجود دارد؛ یکی پخته و آماده خوردن است و دیگری هنوز نپخته و خام مانده است.

هوش مصنوعی: تا کی زبان حادثه می‌تواند سرنوشت را زیر سؤال ببرد؟ اگر تیغ تو، به آن دلیل واضحی برای پاسخگو کردنش ندهد.

هوش مصنوعی: از زخم تیز انتقام تو، در دل حادثه‌ای پر از خون، مانند شیشه‌ای شکسته، وضعیتی سخت و نابسامان به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: حروف قدر تو مانند صورت فلکی است که تصویری از قانون و قواعدی را که در پایین وجود دارد، به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در روزگار عدالت تو، مانند غزالی که با احتیاط و دقت حرکت می‌کند، چشمان گوسفندانی که در معرض خطر گرگ سیاه هستند، پر از ترس و نگرانی است.

هوش مصنوعی: شاید خلاف معمول، شکارچیان به دنبال هدف خود بروند و با جلب توجه پرندگان، آنها را به دام بیندازند.

هوش مصنوعی: ای شیرین‌زبان، چون این شعر را می‌خوانم، گویا فرمانروایی نظم از نعمت تو بهره‌مند شده و ساختار و نظام خاصی یافته است.

هوش مصنوعی: شایسته است که به‌جایزه، آسمان با کوله‌باری از جواهرات به دوش من این لباس سبز رنگ را بیفکند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پرده صبح به اهتزاز درآمد، همیشه من به خودم نگاهی انداختم و دیدم که نور و زیبایی زندگی در هر لحظه وجود دارد.

هوش مصنوعی: به جای اینکه از شربت و نوشیدنی لذت ببری، این بار به یاد داشته باش که هدف و مقصودت، به دسیسه و فریب خصم تبدیل شده است؛ پس بهتر است تیغ و خطرات او را در گلو و کام خود احساس کنی.