هوش مصنوعی: من مانند شیشه‌ای هستم که از لوح ادعا رنگی ندارد. نه آنقدر تشنه‌ام که آب بنوشم، و نه آرزویی در دل دارم که مرا مشغول کند.

هوش مصنوعی: در زیر سایه درخت طوبی استراحت کرده‌ام، یعنی نه در تلاطم شتاب می‌کنم و نه در سکون وقفه‌ای هستم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که کسی همواره در حالت آرامش و تسلیم به زندگی نگاه می‌کند و نه به مسالمت و نه به نزاع، بلکه به سادگی و لبخند به مسائل زندگی برخورد می‌کند. این شخص به جای درگیری در جنگ یا تلاش برای صلح، انتخاب کرده است که با آرامش و راحتی زندگی کند.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی که در قلب دارم، مرا از خانه بیرون می‌کشد. می‌خواهم با وقار و با لباس مناسب از درِ دین خارج شوم و به شهر اروپا بروم.

هوش مصنوعی: اگر ناقوس در کعبه به آهنگ نماز بیفتد، دیگر نیازی به بت‌پرستی نیست، حتی اگر تقدیر چنین باشد.

هوش مصنوعی: اگر دل من به عشق سرود بخواند، در این معبد نیز به خاطر تنگی نفس و احساساتم، غم و درد را در سینه‌ام تحمل می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به دلیل رنگ و بویی که دارم، خودم را از جمع گلفروشان دور نگه داشته‌ام و از آن خجالت می‌کشم که نامی در این حرفه داشته باشم.

هوش مصنوعی: نه از طعم خوشی‌ها و لذت‌های زندگی چیزی حس می‌کنم و نه از زخم‌ها و دردهایم علامتی بر پیشانی‌ام وجود دارد.

هوش مصنوعی: از خوشحالی لب‌هایم را نمی‌سوزانم، حتی اگر در شهد غوطه‌ور شوم. اگر آب دهانم بریزد، در دنیای رنگ‌ها غرق می‌شوم.

هوش مصنوعی: هجوم ادعای من در برابر تضادها نشان‌دهنده این است که آیینه‌ام هیچ آثاری از زنگ‌زدگی ندارد.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است که آینه‌ای که زنگ زده است، بتواند به خوبی تصفیه شود و درخشندگی پیدا کند، اگر نظر و تصمیم یک شاه بافرهنگ بر آن نباشد؟

هوش مصنوعی: شاهی که با خرد و دوراندیشی خود روشنی بخش است، آن چنان زنگار و ناخالصی را از دل‌ها و نفوس مردم می‌زداید که دیگر چیزی جز صفا و روشنی در آئینه‌ها باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف زیبایی چشمان معشوق و دلربایی او می‌پردازد. او از تاثیر زلف‌های معشوق و سیاهی آن بر چشمانش سخن می‌گوید و به نوعی به جاذبه‌ای اشاره دارد که این زیبایی بر روح و ایمان او دارد. در واقع، شاعر از این موضوع می‌گوید که زیبایی و دلربایی معشوق می‌تواند انسان را تحت تاثیر قرار دهد و او را به سوی عشق و ایمان سوق دهد.

هوش مصنوعی: بارش رحمت الهی بر زمین موجب می‌شود که کوه‌ها همچون آب نرم و خمیر شوند و زیر سنگ‌ها به آرامی روان گردند.

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که به خاطر حمایت گرمت، به چشمه‌ای از قدرت و سلطنت رسیده است و مانند شاهین در برابرت نشسته است؟

هوش مصنوعی: مردم به دنبال آوازه و مقام تو هستند، زیرا جلال و جمال تو مانند نوری درخشان و سایه‌ای فریبنده است که در قامت یک پلنگ جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر به قدرت خود به هدایت زندگی بپردازی، می‌توانی با دانش و هنر، زوایای پنهان طبیعت را روشن‌سازی کنی.

هوش مصنوعی: با کمک چشمی که به تو نگاه می‌کند، فطرت انسان قادر به دیدن زیبایی‌ها و نغمه‌های دلنشین جهان نیست.

هوش مصنوعی: در دنیای موجود، صورت‌های مختلفی از زندگی و زمان را برای الگو قرار داده‌اند و به‌نوعی انسان‌ها را با بازیچه‌های فریبنده‌ای چون نیرنگ فریب می‌دهند.

هوش مصنوعی: عالم وجود به اندازه‌ای عظیم و با شکوه است که جاه و مقام انسان در مقایسه با عظمت الهی، کوچک و محدود به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای کاش فرصتی پیش آید که همچون خیمه‌ای در دریای وسیع و بی‌کران برپا شوم، زیرا بعد از این، قدرت و فشار ناشی از آب نهنگ‌ها می‌تواند همه چیز را بشکند.

هوش مصنوعی: اگر استعداد و ذوق تو به‌گونه‌ای دیگر بود، هرگز علم و دانش به‌عنوان عروس فرهنگی در دل تو جای نمی‌گرفت.

هوش مصنوعی: اگر دل دشمن تو را سیاه بدانند، با وجود این که شاید نسبتی با آسمان یا زیبایی و رنگ داشته باشد، این به هیچ وجه نباید بر ارزش او تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: عناصر و اجزای مختلف به خاطر این‌که دایره آسمان تنگ‌تر می‌شود، از آسمان خارج می‌شوند.

هوش مصنوعی: وقتی خشم تو مانند شعله‌ای فروزان باشد، چون در دل زمین آب‌ها به جوش آید، مخلوقی چون سمندر از میان خرچنگ‌ها بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: باید هر چه زودتر به دست بیاورم مفهوم کار را، زیرا عظمت و قدرت تو باعث می‌شود که دشمنان از ترس رنگ را از رخسارشان ببرند.