هوش مصنوعی: او کسی است که در سایه خود هم سلاح و هم نوشتن را دارد و همچنین صفات نیک مانند صبر و بزرگواری را به خود آراسته است.

هوش مصنوعی: در زمان خاصی که صحبت می‌کنید، همه با دقت به شما گوش می‌دهند، مانند گلی که به صدای وزش باد توجه می‌کند، حتی کسی که از هیچ صدایی بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: این جامی که به خاطر اراده و اندیشه‌ی روشن تو، آسمان ساخته است، امیدوارم به زودی خاموشی گل زیبای شهرت جم را به تماشا بگذارد.

هوش مصنوعی: کسی که به شیوه‌های مختلف آشناست، بر اساس غفرت یا بخشش خود تصمیم می‌گیرد و در مقابل، بر اساس کرامت و محبتش، نعمت‌ها را می‌شمارد.

هوش مصنوعی: جاوید همیشه بخشش می‌کند و از دارایی خود نمی‌کاهد. قلم تو ثروت‌های مختلف اقوام و ملل را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخصی که کرامت و بخشش دارد، هر چقدر هم که به دیگران کمک کند یا هدیه بدهد، هرگز تمام نمی‌شود و همواره قادر به بخشش بیشتری خواهد بود. حتی اگر کسی هیچ چیز نداشته باشد، بخشش او می‌تواند ارزشمند باشد و تاثیری بزرگ داشته باشد.

هوش مصنوعی: چرخ و زمان به خاطر مقام و جایگاه تو، سحر و جادویی از خاک در ورودی‌ات خلق کرده‌اند که هیچ‌کس نمی‌تواند به آنجا نزدیک شود یا وارد شود. قسم و پیمان در کنار تو بی‌معنا است.

هوش مصنوعی: از انصاف تو در میادین زندگی بهره‌ای نبردم؛ در ستیز شادی، شادی را فریاد نزدم و در سمت غم نیز غم را نمایش ندادم.

هوش مصنوعی: اگر روزگار بشنود که من از دنیا رانده شده‌ام، بی‌درنگ از آغوشم سکه‌ام را دور می‌کند.

هوش مصنوعی: هر زمانی که ارزش و ماهیت واقعی تو را در برابر حوادث بشمارند، مطمئناً به انواع مختلفی از تملق و نازپروری متوسل می‌شوند.

هوش مصنوعی: من از شب وجود تو آگاه نیستم، اما می‌دانم که دوشیزه‌ای از خون تو به وجود آمده و عدم را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: اگر عدالت تو باعث شود طبیعت به این آرامی بماند، آن‌گاه زمان موعد فرامی‌رسد و دنیا به حالت کهن و افسرده خود برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: به خاطر گم‌شدگی، در قلم و خیال امکان ترسیم و نشان دادن شکل مفهوم هرم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر حسادت تو به خودبزرگ‌بینی و مقام بالای دیگران آسیب بزند، آن وقت وضعیت تو به جایی می‌رسد که ارزش تو به صفر می‌رسد.

هوش مصنوعی: شخصی که از تو بدخواه است، در خوشحالی و آرامش به سر می‌برد، در حالی که نمی‌داند این آرامش ممکن است باعث از بین رفتن امنیت تو شود و در نهایت به نفعش تمام شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در حال گرسنگی و تشنگی است و به خاطر نیازش لب‌هایش خشک شده‌اند، به او آب بده. چون دست سخاوت تو آن‌قدر فشرده و پربار است که می‌تواند به دریا تبدیل شود.

هوش مصنوعی: به خاطر generosity و بخشندگی شما، دیگر هیچ راهی برای کم یا زیاد کردن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: دست تو به اندازه‌ای محبت و الفت تو را به من داده که دیگر در موقعیتی که به این محبت احتیاج باشد، هم تیغ و هم قلم در کارند.

هوش مصنوعی: در آن روزی که فداکاری و شجاعت موجب می‌شود کسی از تیغ تو بهره‌مند نشود، تنها آهوی حرم از این وضعیت مستثنی خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر وقتی که تو از درون خود احساس آزادی و خلاقیت می‌کنی، این احساس باعث می‌شود که تجلیات زندگی و هستی، در مبارزه با نابودی و عدم، به وجود بیایند.

هوش مصنوعی: در جایی که صدای تو باعث ترس و لرز می‌شود، حتی افراد ناآگاه نیز نمی‌توانند بی‌حرکت بمانند و روحی که بیمار است، به تپش می‌افتد.

هوش مصنوعی: سلطان غم به خاطر عدل تو از دل دشمنانت فرار کرده و در قلب آن‌ها مانند میخ‌های چادر جا گرفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه یاد تو در ذات تمامی things بسیار است، فراموشی تو باعث می‌شود که شهرت جم شرمنده شود.

هوش مصنوعی: در آغوش تقدیر، ستاره‌ها و آسمان‌ها به خواسته‌ات پیوسته‌اند و از این رو، قانون صلح و آرامش را به تو هدیه داده‌اند.

هوش مصنوعی: در محل کار عدل تو، به دلیل آموختن فراوان از هنر عدالت، فرزندی به وجود آمد که ستم را از بین برد.

هوش مصنوعی: به خاطر حکمت و عقل تو، درمان بیماری عیسی را به گونه‌ای به کار برده‌ای که رنج و درد را از بین ببرند.

هوش مصنوعی: دوست من با ناز و آرایش خود می‌تواند باعث تغییر سرنوشت تو شود و من نگرانم که زلف‌های او، زیبایی و جلوه‌ای را که می‌خواهی، از تو بگیرد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه دشمن تو به شدت حسد می‌ورزد، آسمان‌ها نیز از عداوت او متاثر شده‌اند و از این رو به تو قدرتی بیشتر می‌دهند که بر افکار و دشواری‌های زندگی غلبه کنی.

هوش مصنوعی: اگر خصمت از روی ناپسندیدگی و بدی رفتار کند، در نتیجه سردی و بی‌احساسی‌اش باعث می‌شود که حتی شیر جسور و قوی نیز زانوی غم بزند و به تردید بیفتد.

هوش مصنوعی: زمانی که دشمن تو صدای حیات ابدی را شنید، متوجه شد که سرمایه زندگی‌ات به خاطر وجود تو از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: سرنوشت به تدریج اجزای وجود او را کم کرد و در نتیجه، شکر تلخ غم را به او عطا کرد.

هوش مصنوعی: سازنده‌ی عدالت تو، تعدادی آهنگ مخالف را اجرا می‌کند، اما نمی‌دانی که چگونه می‌توان زیر صدای بم، ساز را کوک کرد.

هوش مصنوعی: دوستی تو چنان در دل و جانت جا دارد که حتی گم شدنش هیچ تاثیری بر تو ندارد، زیرا فراموشی و عدم وجود او نمی‌تواند بر احساس تو تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: ای آنکه در زمان‌هایی که تو را می‌ستایند، صوفی می‌شمارند، عیب نگهبانی دم را نیز مورد انتقاد قرار می‌دهی.

هوش مصنوعی: لطافت و زیبایی را در نظر بگیر و به جلوه‌های آن توجه کن، چرا که به زیبایی حوریان بهشتی، قلم من از گل‌های گلستان ارم زاده شده است.

هوش مصنوعی: ستایش تو آنقدر بلندمرتبه است که کلام من در وصف تو به مقام باده‌ای می‌رسد که اثر آن، نشاط و شوری چون سم را در دل برمی‌انگیزد.

هوش مصنوعی: به بوالفرج و انوری امروز انصاف بده، زیرا آنان هر چه را که نیست، به عنوان گنج و دارایی نمی‌شمارند.

هوش مصنوعی: با نام خدا، از شگفتی نفس جان که به آن‌ها روح می‌بخشد، بگذارید تا من قلم را بر زمین بگذارم و آن‌ها قلم را بگیرند.

هوش مصنوعی: در ابتدا، خودشان این نظم را به ما واگذار کردند، سپس دوباره ما به یکدیگر خانه‌هایمان را نشان دادیم.

هوش مصنوعی: به خدا قسم که نه ادعاست و نه بیهوده‌گویی، این سخن حقیقت دارد. حاسد کسی است که دروغ را به حساب می‌آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر این وضع، تو مرا داشتی. آن عالم درستی که بعد از مرگش، منزلت و جایگاه را به قدم ارزشمند خود بخشید.

هوش مصنوعی: سخن تو معیاری است برای دیگران و تو مانند گنجی از لطافت و زیبایی هستی. حالا دیگر چه می‌توان گفت؟ کافی است که قدرت کلامت را ببینی.

هوش مصنوعی: هرچه درب شما به من نزدیک‌تر باشد، شرمنده بودن از این نسبت برعکس، باعث افتخار است. این افتخار، به مملکت عجم نیز می‌افزاید.

هوش مصنوعی: من مداحی هستم، اما نه در هر مکانی و به خاطر هر چیزی از کسی انتظارِ لطف و بخشش ندارم.

هوش مصنوعی: بلبل من بر هر شاخه گل نمی‌خواند، بلکه باید گل خورشید را بنوازد، نه این صدا و نغمه‌ای که فعلاً می‌شنوید.

هوش مصنوعی: در این بیت، گوینده به تمجید و سپاسگزاری از یک نعمت و لطف خاص اشاره دارد. او از کسی که این نعمت را به او داده و نیز از خود نعمت تشکر می‌کند و در نهایت، از اینکه سرنوشت به این شکل نوشته شده، ابراز خوشحالی می‌کند. به‌طور کلی، بیانگر قدردانی عمیق از نعمات زندگی و احساس رضایت از قسمت‌های مثبت آن است.

هوش مصنوعی: اگر کسی جهل خود را به صدای بلند اعلام کند، این چه نوع تماشا و نشانه‌ای است؟ لازم نیست به یاد بسپاریم که چه چیزهایی زیادی هستند و چه چیزهایی کمیاب.

هوش مصنوعی: بگویم برو، حرف نزن، این مسأله مسلم نبود که حاتم و جم چه کسانی بودند.

هوش مصنوعی: در این جهان، همه موجودات به نوعی در حال ضعف و نیاز هستند و این ویژگی جزئی از ذات آن‌هاست. چه کسانی که قدرت و سلطنت دارند و چه کسانی که در خدمت آن‌ها هستند، همه به نوعی به این عجز و نیاز خود وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: سلطان و فقیر هر دو به دنبال خوراک و لباس هستند تا بتوانند زندگی خود را ادامه دهند و نیازهای بدنی‌شان را تأمین کنند.

هوش مصنوعی: همه هنر او در این است که از یک در درخواست می‌کند و عیب او چه سودی دارد وقتی که برای ورود، ایثار نعمات می‌کند.

هوش مصنوعی: خدایا، این عیب را به من نده که دوباره در زینت دادن به این نازیبا زحمت بکشم و دلیل و حکمت را بیفزایم.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که همه، به زبانی در حال صحبت هستند و وعده‌ها و دعاهای زیبا می‌دهند. حالا تو باید به سرعت عمل کنی و قلمت را تیز کن، زیرا ممکن است فرصت از دست برود و میدان برای نوشتن محدود شود.

هوش مصنوعی: در این بیت، به این موضوع اشاره می‌شود که برای دستیابی به خواسته‌های خود و نیل به اهداف، باید از موانع و مسیرهای ناپیدا عبور کرد. این منظور به نوعی نشان‌دهنده تلاش و کوشش است که در عین حال می‌تواند به جستجوی مسیرهای جدید و ناشناخته برای رسیدن به هدف اشاره کند.

هوش مصنوعی: در آرزوی عمر تو، ای کاش همیشه باقی بمانی و از پیمان تو، عزت و شرف به من برسد.

هوش مصنوعی: نگاه و احساسات آن‌ها دشمن تو شده، تا زمانی که توان تحلیل و درک مسائل در ید قدرت باشد، وجود آتش و رطوبت در وجودشان حس می‌شود.