هوش مصنوعی: کجا می‌توان حسن و زیبایی را مانند تو پیدا کرد؟ تو چشمی هستی که دنیا را به تماشا می‌نشینند و بهشت نیز به تو حسادت می‌کند.

هوش مصنوعی: ای عیش و لذت، تو از باغی که نورانی است، باج گرفته‌ای، اگر تو مانند چشمی بودی که در نرگس میخکوب است، می‌توانستی حرکات نرگس را درک کنی.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو بی‌تاب و بیمار شده‌اند و به خاطر زیبایی و فریبایی‌ات، دیگر در پس پاهای تو سر بر نمی‌آورند؛ در این لحظه، نرگس (نماد زیبایی و عشق) به گریه افتاده است.

هوش مصنوعی: مستی و سرخوشی‌ام را به نگاه و flirt تو واگذار کردم؛ دیگر هیچ کالایی برای عرضه در دکان زیبایی تو باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: چشم تو به مانند تختی است در برابر بهشت، اگر زیر نگین آن، باغ نرگس را ببینی.

هوش مصنوعی: او هیچ گناهی نکرده و از روی شرم به زمین نگاه می‌کند. به همین خاطر، به خاطر این ویژگی‌اش مورد تحسین مردم قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: خسرو، که در عالم آمده، در دستش ترنج طلا است، اما به دلیل نادانی عوام، او را ساده‌دل و نادان می‌نامند.

هوش مصنوعی: گاهی انسان شراب می‌نوشد و گاهی نوشیدنی‌ای از گل بنفشه، از جامی که ساخته شده از گل لاله، زیرا نرگس، که زیبا و ناتوان است، خوش‌خلق و بازیگوش است.

هوش مصنوعی: لیلی مانند گلی زیبا و بهشتی است، اما مجنون به صورت دیوانه وار، بر روی هر تار موی او، خانه‌ای برای نرگس‌ها ساخته است.

هوش مصنوعی: عروس در باغ زیبایی با لباس سفید پرده‌نشین شده و چهره‌اش را با مقنعه‌ای به رنگ حریر پوشانده است. مانند گلی نرگس، جلب توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: چرا زبان سوسن به طعنه نمی‌سراید، اگر چمن را در میانه نرگس نبیند؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که این گل زیبا، به ظاهر ادعای زیبایی می‌کند، اما در باطن، به گل ارغوانی اشاره می‌کند و رازهایی در دل خود دارد.

هوش مصنوعی: به جای اینکه در رحم مادرش خونش باشد، اگر او مست و سرمستِ زیبایی گل نرگس متولد شده باشد، چه می‌شد؟

هوش مصنوعی: به خاطر انکه او به خود اعتماد ندارد، از سرمستی، گل نرگس را در آغوش لاله نهاده است.

هوش مصنوعی: بنفشه‌ای که مانند یک کودک است، برای سیراب شدن از غنچه‌اش، پستان مادرش را نادیده می‌گیرد، درست مانند دایه‌ای که به نرگس شیر می‌دهد.

هوش مصنوعی: چمن در سایه‌ی سنبل در طول هزار شب زیبایی دارد، هرچند که نرگس، با وجود اینکه تحت نور خورشید رشد کرده، خود را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: زهر سر مو می‌تواند شعله‌ای به وجود آورد، اما نکته جالب این است که شمع بوستان نرگس بدون نیاز به فتیله روشن است.

هوش مصنوعی: فارسیاب در چمن آماده جنگ است، در حالی که باد پاییزی می‌وزد و زره‌اش از سبزه و نیزه‌اش از نرگس تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: شخصی لباس خضر را به تن کرده و با حالت طاس به بازی مشغول است، در حالی که از معلمان و بزرگترها نشانه‌ای از زیبایی و ظرافت را می‌خواهد.

هوش مصنوعی: صبح که می‌شود، آسمان در شش جهت باز می‌شود و به ترفند خود، زیبایی و جذابیت نرگس را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس در دنیا نوری را که می‌تابد، ندیده است مگر آنکه از پارچه‌ای نرم و زیبا مانند پرده‌ای که از غنچه گل نرگس ساخته شده، به دست آمده باشد.

هوش مصنوعی: ای چمن، همانند غنچه‌ای که پر از طلاست، تو نیز به زودی به کاروان نرگس‌ها نزدیک خواهی شد و آن را به دروازه می‌رسانی.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که دست کمکی از طرف پادشاه به ما برسد که مانند گنجی از طلا و نقره از دستان زیبای نرگس برآید؟

هوش مصنوعی: تصور چهره‌ی زیبا و فریبنده‌اش همچون سایه‌ای بر روی چهره‌ام افتاده و باعث شده که از هوش بروم و در دل نرگس‌ها گرفتار شوم.

هوش مصنوعی: آیا به خاطر نعمت‌های خداوند بهار زیبا و دل‌انگیز شده است که چشم‌ها به تماشای باغ نرگس دوخته شده است؟

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت آن در انتظار زائران است، باید به او از خاک آستان نرگس احترام گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر کسی در خواب جمال و زیبایی او را ببیند، باید بداند که او به اندازه‌ای بلندمرتبه و باعظمت است که کلاهی به گوشه آسمان رسانده است.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی از حجاب او درباره قیمت سرمه می‌پرسد؛ آیا نمی‌بیند که غم و اندوه چشمان نرگس به خاک درگاه او دوخته شده است؟

هوش مصنوعی: اگر در باغ، شجاعت او صدایی به گل‌ها بزند و بگوید: "ببینید یاسمین و نرگس چقدر زیبا هستند"

هوش مصنوعی: وقتی که تصویر لاله در آب منعکس می‌شود، یاسمین و آتش به‌طور خاصی جلوه می‌کنند و در این میان، بید مانند خنجری از دل نرگس به سمت بالا کشیده می‌شود.

هوش مصنوعی: در باغ، چشم به زیبایی‌های منحصر به فرد گل نرگس می‌دوزد؛ این گل گنجی از امانت الهی است که در دل طبیعت نهفته شده و مانند گنجی ارزشمند به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بتواند از نگاه زیبای او چیزی به دست آورد، می‌تواند در کنار راه او یک دکان سرمه‌فروشی بزند، یعنی به قدری زیبایی و جذابیت دارد که می‌تواند دیگران را مجذوب کند.

هوش مصنوعی: اگر عشق به قامت معشوق غالب شود، مانند قوس قزح کمان نرگس را می‌شکند.

هوش مصنوعی: وجود تو مانند عطر و رنگی است که بر این دنیا سایه افکنده و نشانه‌ای از لطافت و جوانی است، همانند گل نرگس که سرشار از شادابی و زیبایی است.

هوش مصنوعی: اگر نشان بدهی که هیچ کسی جرأت ندارد آن نرگس را بچیند، سرکش‌های باغ به نشانه احترام برای تو سجده خواهند کرد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی، ستاره‌های ثابت و در حال حرکت به تو هدیه می‌دهند، مانند گلی زیبا از باغ آسمان.

هوش مصنوعی: اگر رضوان، نگهبان بهشت، از گل نرگس بخواهد دو چشم خود را با ناخن خود بکند، تو هم می‌توانی از بهشت درخواست کنی.

هوش مصنوعی: چطور ممکن است که دریا، به جای آب، از فواره‌ها نرگس بریزد؟ این نشان دهندهً زیبایی و خاص بودن دست توست که برتر از هر چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: اگر کسی از لذت تمجید و ستایش تو مطلع شود، به جای اینکه چشم به راه باشد، زبان نرگس را بیرون می‌آورد. یعنی به جای انتظار بلاغت و زیبایی، به طور غیرمستقیم و با زبانی شیرین به ستایش تو می‌پردازد.

هوش مصنوعی: از باغ محبت تو گل‌ها شکوفا شوند تا فضولات و زباله‌ها را از کنار سوسن جمع کند و آن‌ها را از میان نرگس بدوشد.

هوش مصنوعی: به قدری عشق و جذبه تو بر دل و جان او سایه افکنده که دیگر جایی برای اندیشیدن و تفکر باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: وجود تو تنها به حیوانات محدود نمی‌شود، از سر تا پا، زیبایی‌ات از جمله به خاطر چشمان نرگست است که دل را می‌رباید.

هوش مصنوعی: شکل و قوام تو با نورهای چمن توصیف شده است و زبان زیبای تو باعث شده تا گلی مانند نرگس در باغ blossomed.

هوش مصنوعی: مبارزان به خاطر عشق و شوق، چهره و چشمشان به مانند گل لاله خونین می‌شود و از بند چشمی که به نرگس اشاره دارد، به آزادی می‌رسند.

هوش مصنوعی: نگاه بخت حسادت‌ات به تو روشن شد و از همین رو، در اوایل جوانی‌ات، سپیدی مژه‌هایت را مانند گل نرگس به دست آوردی.

هوش مصنوعی: در دیار تو، مردم به قدری بی‌لطافت و بی‌احساس هستند که به خاطر نیازهایشان، مثل خرها برای چوب و هیزم تلاش می‌کنند. آنها فقط برای تأمین نیازهای خود، به باغبان نرگس نزدیک می‌شوند.

هوش مصنوعی: اگرچه انسان ممکن است شواهدی از زیبایی را ببیند، اما بدون لطف و کمک تو، نمی‌تواند حقیقت را درک کند. هرچند که نشانه‌هایی از زیبایی شگفت‌انگیز مانند بوی لباس یوسف وجود داشته باشد، اما بدون فیض تو، بینایی واقعی محقق نمی‌شود.

هوش مصنوعی: کسی به سر دستار خود ضربه‌ای زد و در حالتی خیال‌انگیز گذشت. ناگهان، نرگسی از جیب آسمان سر بیرون آورد.

هوش مصنوعی: دوشیزگان زیبای باغ تو، مانند گل نرگس، با شوخی‌های خود، شادی و نشاط را به یاد من آوردند.

هوش مصنوعی: شایسته است که پس از مدتی، زیارت روضه تو نصیبم شود، زیرا هر گوشه از این باغ با زلف نرگس آراسته شده است.

هوش مصنوعی: وقتی مجلس تو با گل‌های چین آراسته شده است، ننگ است که به دامن نرگس‌های بهشتی چه کار کنند؟

هوش مصنوعی: به چمن نگاهی بنداز که از وسط آن گل سنبل و ریحان روییده و در حاشیه‌اش گل نرگس به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: خدا را سپاس که این باغ دلپذیر را داریم که در آن چهار فصل وجود دارد و نرگس‌های تازه و جوان می‌بالند.

هوش مصنوعی: نسیم به خاطر زیبایی او در وصفش سخن می‌گوید و اگر نه، وقتی که نرگس از خطرات پاییز رها شود، این زیبایی از بین خواهد رفت.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه امید به عفو و بخشش در زندگی از آفرینش بسیار زیاد است، کاروان نرگس به شهر ستایش و مدح تو آمده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به توصیف شخصی می‌پردازد که در میهمانی حضور دارد و از سر ادب و احترام، به جای اینکه به راحتی نشسته و از خود نشان دهد، به طور متواضعانه و با احتیاط رفتار می‌کند. این فرد همانند فردی که در کنار گل نرگس نشسته است، با دقت و احتیاط عمل می‌کند و به زیبایی دیگران توجه دارد. در کل، شاعر به اهمیت ادب و تواضع در رفتار اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: به خاطر لطف و احترامی که به تو دارند، آن کسی که بر قله‌ی محبوبیت ایستاده، به خاطر ثواب و زیبایی تو، سرش را از پشت پا بلند می‌کند و خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ببین که چطور از دل من، احساسات و زیبایی‌ها به سمت تو و جمع تو سرازیر شده‌اند، مثل نرگس‌هایی که در دنباله هم می‌رویند.

هوش مصنوعی: فرشتگان به جای گلی زیبا مانند نرگس در باغ طبع من گوش می‌سپارند؛ زمانی که نرگس را به اهل آسمان می‌بخشم.