هوش مصنوعی: شبی آمده‌ام تا به آرامش بخوابم، اما زیبایی آن چهره‌، دل شکیبا را به تلاتم آورده است.

هوش مصنوعی: این شب بسیار زیبا و دل‌انگیز است؛ همانند سرمه‌ای که در چشمان غزالان ختن می‌درخشد و همچنین مانند وسمه‌ای که به ابروی عروسان زیبای طراز زده شده است.

هوش مصنوعی: در خواب، زاویه‌ای از زیبایی او به من نمایان شد. خواب، همچون آینه‌ای، چهره او را به من نشان داد و معنای ناز و دلربایی‌اش را درک کردم.

هوش مصنوعی: چنین نقش و نگاری، چون این زیبای پریچهره، در عالم آفرینش وجود ندارد و این آفرینش خداوند همچون بازیگری است که در پس پرده زیبایی‌ها پنهان شده است.

هوش مصنوعی: من در هر شب به خواب می‌روم و از آنچه می‌بینم سودی نمی‌برم، زیرا در این ماجرا راهی ساخته نمی‌شود که من بتوانم از آن عبور کنم.

هوش مصنوعی: در نهایت متوجه شدم که او که به جلو می‌رانید، در حقیقت فرصتی برای من فراهم کرده است. من در مقابل او با چهره‌ای پر از تواضع و نیازمندی قدم می‌زنم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که ای کسی که سر و صدا می‌کنی، من چه گناهی کرده‌ام که دیگران به من خشمگین‌اند و در عین حال، خود را به تجاهل زده و به ناز و عشوه می‌پردازند؟

هوش مصنوعی: این افراد در حمد و ستایش پادشاه عجز و ناتوانی خود را نشان داده‌اند، و این به خودی خود خطا نیست که در برابر او خاموش مانده‌اند.

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر قرار گرفتم و در حال حاضر به سمت مدح و ستایش حرکت می‌کنم، با روحیه‌ای پرانرژی و شاداب.

هوش مصنوعی: به سفر نرفته‌ام تا به عمق مفهوم آن برسم، هرچند که در آن دشت و کوه به حرکت درآمدم.

هوش مصنوعی: در حالی که با اشک و اندوه بر زمین افتادم، به او گفتم ای منبع آرامش دل نیازمندان.

هوش مصنوعی: با کشیدن چین‌های پیشانی‌ات، دل مرا آرام کن؛ چرا که ذهن من پریشان است و پرنده خیال من در حال پرواز است.

هوش مصنوعی: این حرف در دل او تأثیر عمیقی گذاشت و باعث شد که از جایی که ایستاده بود بلند شود و با مهربانی به سوی او باز گردد.

هوش مصنوعی: بی‌پرده و با شور و اشتیاق، بوسه‌ای به دستش زدم و با دلگرمی گفتم: اکنون اجازه بده تا به عنوان وحی‌ای که به تو می‌رسم، قرار گیرم.

هوش مصنوعی: در ستایش امام علی و پیامبر، که نور خشم او می‌تواند کفر را ذوب کند.

هوش مصنوعی: کسی که در کارش مهارت دارد و می‌تواند با نیرنگ و زیرکی از زلف ایاز، دل محمود را به دست آورد، به خوبی می‌تواند در دل خاک پنهان شود.

هوش مصنوعی: کسی که چهره‌اش به آسمان عروج کند و بر عظمت و شکوه دنیا بیفزاید، وقتی که پاهایش روی زمین فرود می‌آید، سینه‌اش از قدرت و هیبتش گشوده خواهد شد.

هوش مصنوعی: کسی که با قدرت و شجاعت در میدان جنگ ظاهر می‌شود و به پیروزی دست می‌یابد، مانند چتری بزرگ و با شکوه، بر بالای سر خود قرار دارد.

هوش مصنوعی: زهره موهایش را باز می‌کند تا با وزش باد، گرد و غبار را از پاهایش براندازد، زیرا این گرد و غبار نشانه‌ی حرکت و جنبش اوست.

هوش مصنوعی: فتح می‌گوید: "چشم من اینجاست و گویا رکاب سرمه‌ای نیست، پس لطفاً آن را پاک نکن؛ این چشم من، چشم جهان‌بین است."

هوش مصنوعی: عرش به فلک گفت که جایگاه اوی است و عقل پاسخ داد که هرگز، زیرا یقیناً او به اسرار آگاه نیست.

هوش مصنوعی: مقام او همچون تزیینی است برای آن دربار که جایگاهش از عیب و ننگ ارتفاع و پایین‌افتادگی پاک است.

هوش مصنوعی: شعله‌های دل او مانند آتش است و چشمه‌های عشق او به قدری شیرین و عمیق هستند که گریه و غم را به تصویر می‌کشند. لبخند و شادی او نیز رازها و اسرار زیادی را در خود نهفته دارد.

هوش مصنوعی: در نزدیک حرم او، عرش به خاطر احترام و عبادت به خاک افتاده است و در سرزمین بخشندگی او، بخشش به عنوان یک وظیفه همیشگی انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که از نشئه و زیبایی افسانه‌ای عدالت تو خواب می‌روم، فتنه‌ای به مانند زلف دلربا به آرامی به سوی من می‌آید و پایش را دراز می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که در تلاش برای حساب و ارزیابی تو، دوختن دلق (لباس) به سادگی و زیبایی سخت است. همچنین اشاره می‌شود که مانند زهره (روشنایی) و با دقت، می‌توان با سوزن عیسی (هنر و دقت خاص) ابریشم بسازید. به عبارت دیگر، این بیت به زیبایی و سختی کار اشاره دارد و نشان می‌دهد که برای رسیدن به چیزی بزرگ یا زیبا، باید تلاش و دقت کرد.

هوش مصنوعی: پرچم افراشته‌ای که از زمین بر‌می‌خیزد، سایه‌اش بر پرواز پرندگان در پیشگاه خورشید می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر در حساب و کتاب خود دقت کنی و اشتباهی نکنید، ای کسی که در پرده‌ی پاکی نشسته‌ای، زندگی‌ات به خوبی خواهد گذشت و به طراوت و شادابی ادامه خواهد یافت.

هوش مصنوعی: هرچند که زخمه به تارها می‌زند و صدایی ایجاد می‌کند، اما از ترس این که به صدای بلندتری تبدیل شود، دلسرد نمی‌شود.

هوش مصنوعی: عقل کل به فهم و آگاهی خود نسبت به حکمت و سرنوشت پرداخت و حالا خیال و اندیشه‌اش به شدت مشغول شده که ناگهان با جذابیتی مواجه می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کلامی که خوشایند نباشد و شنیده شدنش را نپسندید، باید از گوش بیرون برود و جایگاهی در ذهن نداشته باشد.

هوش مصنوعی: نیرت چون به روشنی بخشی، نور و خوبی تو مانند بخشش نعمت و لذت است.

هوش مصنوعی: چه اهمیت دارد اگر آنکه عاشقانه دوستش داری، نشانی از محبت نشان ندهد؟ و چه تاثیری خواهد داشت اگر آن زنی که به زیبایی بهشتی است، در باغ بهشت به تو ننگرد؟

هوش مصنوعی: زمانی که سرنوشت، پرچم عدالت تو را به اهتزاز درآورد، از ترس فتنه، افسار خود را کشید تا به عقب برگردد.

هوش مصنوعی: آسمان فریاد می‌زند که به کجا می‌خواهی بروی؟ جان خود را به راحتی به دست آوردی، پس تسلیم باش و از راه گمراهی دوری کن.

هوش مصنوعی: داور، طبیعت من همچون باغی است پر از نعمت‌ها و زیبایی‌ها، جایی که درختانش همه جادو و میوه‌اش خارق‌العاده است.

هوش مصنوعی: نامه‌ام نشان‌دهنده زیبایی‌های چمن و گلستان وحی است، قلم من سخن را در دهان گواه اسرار قرار داده است.

هوش مصنوعی: با وجود زیبایی‌ها و کمال‌های تو، ماهیت من نیز درخشان و ممتاز می‌شود. بنابراین، هنر و نظم من از ارتباط با وجود تو بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: من دشمن و شیوه‌ی سخن خود را درک می‌کنم، اما آیا دیگران توانایی فهم و درک گفته‌هایم را دارند؟ من به مانند برگ درخت و صدای ساز در زندگی‌ام حضور دارم.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات از قلم من احساسات و زیبایی‌های دلنشینی بروز می‌کند، مانند جلوه و ناز و شیطنت‌هایی که از رفتار معشوقان نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: فکر من مانند نو عروسی نیست که فقط به زیبایی و زینت توجه کند، بلکه از مدح و توصیف تو فراتر می‌رود و به عمق شخصیت و اصل وجود تو می‌نگرد.

هوش مصنوعی: صدف ارزشش به درونش است، اما من انوری هستم که از ابیورد به شیراز آمده‌ام.

هوش مصنوعی: من از برکت معنوی او، مهمانی‌ای برپا می‌کنم که در آن از گوهر وجودش بهره‌مند شوم و دوباره آن را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: این سبک سخن گفتن فراتر از توانایی‌های تو بود، اما ستایش از شاه باعث شد که زبان تو اینگونه طولانی شود.

هوش مصنوعی: در گاه‌هایی، فرشتگان به بالا می‌روند و گاه‌هایی دیگر، به پایین می‌آیند تا برای ساخت و پیشبرد رویدادهای آسمان و سرنوشت، دایره‌ای بچرخانند.

هوش مصنوعی: بدن دشمن را خاک می‌پوشاند، و وقتی که بر سرزمینی افتد، جاه و مقام تو را در حاشیه قرار می‌دهد و به راحتی از بین می‌برد.