هوش مصنوعی: زمانه من را دوباره از وصال محبوب جدا کرد و در این فاصله، چه شوق و آرزوهایی در دل من برافروخته است.

هوش مصنوعی: آن دستی که به خاطر عشق و پیوندها، حجاب جدایی را کنار نزد، اکنون زمانه را به گونه‌ای رقم زده که بندهای جدایی را گشوده است.

هوش مصنوعی: در زمان سختی و کمبود، آن چیزهایی که دل را به درد می‌آورد و مشکلات را بیشتر می‌کند، به دست روزگار به ما رسید.

هوش مصنوعی: چشمه‌های زهرآلودی که در باغ فتنه وجود داشت، موجب شد که زمانه به بیخ مهر و محبت آسیب برساند.

هوش مصنوعی: من مثل ستم‌گری هستم که در بازار کسی را نداشتم، به همین خاطر زود خریدم و این کار باعث شد که روزگار به من ظلم کند.

هوش مصنوعی: درد من به جایی رسیده که درمانش فقط مرگ است و زمانه به گونه‌ای عمل کرده که بیمار را به سوی مرگ هدایت کرده است.

هوش مصنوعی: بوی تلخی که وجود دارد، باعث شده که امید و ناامیدی مانند سم در دل ما احساس سوختگی کنند، سمّی که روزگار در فنجان ما ریخته است.

هوش مصنوعی: در مهمانی ما، هر نغمه‌ای که روزگار داشت و می‌توانست، به دلیل غم و اندوه، بازگو کرد.

هوش مصنوعی: ای دل، ناامیدی را کنار بگذار و به امید تکیه کن؛ زیرا روزگار به تو نشان خواهد داد که چگونه می‌توانی با لباس امید به جلو بروی.

هوش مصنوعی: ای دل، پیاله را ببر و بیشتر مستی کن، چون درد فراق جان را تشنه‌تر کرده است.

هوش مصنوعی: آن دمی که دستت را از من پنهان کردی، اکنون به دامن زحمت خود چنگ بزن و دعا کن، چرا که روزگار به تو نیاز دارد.

هوش مصنوعی: آن عاشق شیدا که نتوانستی او را ببوسی، روزگار به او وعده‌ای از وصال می‌دهد و این خبر را مانند بادی خوش به او می‌رساند.

هوش مصنوعی: هر وعده‌ای که با ما بر اساس بی‌وفایی و جفا داده بود، اینک به خاطر محبت و وفاداری، روزگار تغییر کرده و وفا کرده است.

هوش مصنوعی: هر زخم و دردی که در کربلا به شهیدان وارد شد، یاد آنها همیشه در دل ما باقی مانده و روزگار آن را به ما تقدیم کرده است.

هوش مصنوعی: امید و دعا به من نیکی و ثروت نمی‌دهند و دل من با رضایت روزگار خوش است.

هوش مصنوعی: ما در حیرت و شگفتی هستیم که بدون اینکه گناهی مرتکب شده باشیم، روزگار ما را با زخم‌های بی‌رحمانه خود اسیر کرده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، با وجود حمایت‌های خداوند، چرا این‌گونه ظلم آشکاری به ما روا داشته است، روزگار؟

هوش مصنوعی: ما را جزو دشمنان او به حساب نیاورد و این ناعدالتی در مسیر پاداشی بود که روزگار به ما روا داشت.

هوش مصنوعی: فرزانه‌ای که در میان سرزمین‌ها و سلطنت‌ها درخشش داشت، به واسطه‌ی قدرت و منزلت خود، باعث شد که زمانه به او افتخار کند و سایه‌ای از عظمت بر سرتاسر عالم بیفکند.

هوش مصنوعی: هر کجا که کسی برای مبارزه با ظلم به پا خیزد، مشکلات و چالش‌ها در برابر او کنار می‌روند و زمان، برای او فرصت‌هایی مناسب فراهم می‌آورد.

هوش مصنوعی: در آرزوی رسیدن به سایه‌اش، روزگار از بلندای ستایشش به بلوغ و کمال رسید.

هوش مصنوعی: در این شعر به بررسی دو نوع نگرش در زندگی پرداخت می‌شود؛ یکی نگرانی و ترس و دیگری امید و آرزو. به نوعی، روزنامه‌دار و فتوی‌نویس نماد کسانی هستند که در زندگی به دنبال اطلاعات و آگاهی هستند و در عین حال، حسودان و مشکل‌سازان نیز وجود دارند که بر نگرانی‌ها و ترس‌ها می‌افزایند. این اشعار به تقابل بین این دو حالت و تأثیرات آنها بر زندگی افراد اشاره دارد.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که روزگار به مانند یک بازیگر، چهره‌ای زیبا و خوش‌آهنگ را فتنه‌انگیز و حسود می‌سازد. در واقع، زمانه به ظاهر زیبا و دلنشین می‌نماید، اما در پس آن حسادت و رقابتی نهفته است که همواره وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای خدای داد و justice، تو که به خاطر توبیخ و تنبیه‌ات، عمر را برباد می‌دهی و روزگار را به فنا می‌کشی.

هوش مصنوعی: در زمان ناراحتی و قهر تو، زندگی و آبادانی از بین رفته است، انگار که در سایه‌ی مرغ شب (جغد) زندگی بنا شده باشد و همه چیز تاریک و بی‌سزا شده است.

هوش مصنوعی: در زیر نور خورشید محبت تو، رنگ زرد زیبا به رنگ حنا تبدیل شد و این تغییر نشان از قدرت و عظمت روزگار دارد.

هوش مصنوعی: با توجه به توجه عمومی تو، روزگار توانست کسادی و کمبود را به وسیله دعا و درخواست‌ها زینت بخشد.

هوش مصنوعی: به دلیل ارادت و بزرگی همت تو، روزگار از این که باغ بهشت را به تو هدیه دهد، شرم کرد.

هوش مصنوعی: به گلستانی که در آن به وصال معشوق رسیدی، عمری را فراهم آوردی. حالا چه خوشبختی که در زندگی‌ات جاودانگی و زیبایی را برداشت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چهره محبت تو از چشمانش هرگز محو نمی‌شود، زیرا او به آینه‌ها نگاه کرده و به یاد توست.

هوش مصنوعی: در اثر شلوغی و هیاهوی مقام و جاه تو، روزگار به همگان توجه کرده و بر اهمیت آنها تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانه با خشم و سرزنش تو، به سادگی تسلیم می‌شود و حقیقت را در وجودش ثابت می‌کند.

هوش مصنوعی: نام و آوازه تو به قدری قوی و گسترده است که حتی در دورترین نقاط همجا می‌رسد، به‌طوری که روزگار چنان به تو پرداخته که حتی زباله‌ها در دهان نسیم حتی نخواهند ماند.

هوش مصنوعی: اگر تو به خاطر سود و مصلحت، قدمی بر روی سنگی بگذاری، روزگار به بدی می‌تواند تو را در چنگ خودش گرفتار کند.

هوش مصنوعی: ای فرزانه و دانای بزرگ، به لطف و مهربانی‌ات گوش کن تا راهی که روزگار با ما کرده را بشماری.

هوش مصنوعی: سرانجام به بنده‌بودن ما، عشق و زیبایی ما را به بازی گرفت و زندگی بر ما سخت گرفت.

هوش مصنوعی: شوخی که او با من کرد، از ترس جدایی‌اش، مرا ناچار به دعا کردن برای خود کرد.

هوش مصنوعی: در سرزمین مصر، زیبایی تو را رایگان نمی‌دانند و کنعان، مروارید دریا را که زمان ارزش آن را بالا برده است، به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: زندگی با زیبایی و دلربایی او دلم را شکست و به یادگار گذاشت، اما دنیای بی‌رحم بر آن زیبایی ستم کرد.

هوش مصنوعی: در نهایت، روزگار ما را به واسطه یک تدبیر، از هم جدا کرد، گویی که ارتباط ما همچون آمیزه‌ای از شیر و شکر بود.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم در مورد آنچه که در میان ما اتفاق افتاده صحبت کنم، روزگار هم داغ و ملتهب خواهد شد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که اینکار را نکن تا من شکایت نکنم، اما او با خنده و شوخی به کار خود ادامه داد و مشکلات زیادی را برایم پیش آورد.

هوش مصنوعی: وقتی به او گفتم که به من کمک کند و شکایتم را بشنود، اما او به من توجهی نکرد و از این کار سرباز زد. زمانه هم در این میان به من بی‌رحمی کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که به یاد مشکلات و فتنه‌های گذشته‌ام می‌افتم، او از شرم سرش را پایین می‌اندازد و در نهایت وعده‌اش را به من وفا می‌کند.

هوش مصنوعی: گفتم که دوستی تو دوام ندارد، اما باورم این بود که انصاف تو، ضمانت ماندگاری آن است و زمان خودش این را ثابت کرد.

هوش مصنوعی: هر مشکلی که من بروز دادم و گفتم این کار را نکن، صدای زندگی به من گفت که این وضعیت همچنان ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: هر موضوعی را که شروع کردم، روزگار به نوعی آن را گسترش داد و به ثمر رسانید.

هوش مصنوعی: در نهایت، وقتی داور زمان سخن‌های بسیار از ناتوانی و نیاز به صلح و آرامش را شنید، تصمیم گرفت که روزگار را به سمت آرامش و صلح هدایت کند.

هوش مصنوعی: طلب کن که ای داور، دعا و خواسته‌ات را بشنود و به نیازهایت پاسخ دهد، تا روزگار به نفع تو سپری شود.

هوش مصنوعی: در زمانی که مردم در سختی و مشقت به سر می‌برند، این دنیا ظالم و بی‌رحم است و در حق آن‌ها بی‌عدالتی و ستم می‌کند.

هوش مصنوعی: نام و شهرت سرزمین آرزوی تو بیش از این نیست که امروز روزگار هزار قصر برایت ساخته است.