عنصری » رباعیات » شمارهٔ ۷۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اندر شکنِ زلف، مرا بشکستی</p></div>
<div class="m2"><p>وندر بندش، دلِ مرا دربستی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گویی که: «رسول، نزدِ من چفرستی؟»</p></div>
<div class="m2"><p>دل باز فرست کز رسولم رَستی</p></div></div>

شمارهٔ ۷۳

اندر شکن زلف مرا بشکستی
وندر بندش دل مرا دربستی
گویی که رسول نزد من چفرستی
دل باز فرست کز رسولم رستی

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی زلف معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که آن زلف‌ها باعث شکست قلبش شده‌اند. او همچنین از رسالتی که معشوق برایش فرستاده خبر می‌دهد و از او می‌خواهد که دلش را آزاد کند، چون دیگر از پیغام‌ها و باندهای قبلی رها شده است. به‌طور کلی، این شعر حاکی از دلتنگی و عشق عمیق به معشوق است.

شمارهٔ ۷۱

شمارهٔ ۷۲

هوش مصنوعی: در درون پیچ و تاب موهایت، مرا شکست دادی و در قید و بند آن، دل مرا به اسارت درآوردی.

اندر شکنِ زلف، مرا بشکستی

وندر بندش، دلِ مرا دربستی

هوش مصنوعی: انگار می‌پرسی: «ای پیام‌آور، نزد من چه خبر داری؟» دل شاد و باز کن، زیرا من از پیام تو آسوده‌ام.

گویی که: «رسول، نزدِ من چفرستی؟»

دل باز فرست کز رسولم رَستی

شمارهٔ ۷۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده