عنصری » رباعیات » شمارهٔ ۶۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر زلف تو سال و ماه لرزان بودی</p></div>
<div class="m2"><p>عنبر به بها همیشه ارزان بودی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ور نه رخ تو به زلف پنهان بودی</p></div>
<div class="m2"><p>روز و شب ازو به نور یکسان بودی</p></div></div>

دیوان استاد عنصری بلخی به کوشش دکتر محمد دبیر سیاقی (با حواشی و تعلیقات و تراجم احوال و فهارس و لغت نامه و مقابله با نسخه های خطی و چاپی) - عنصری بلخی - تصویر ۳۹۱

دیوان ابوالقاسم حسن بن احمد عنصری به اهتمام دکتر یحیی قریب (با مقدمه و حواشی و تعلیقات) - ابوالقاسم حسن بن احمد عنصری - تصویر ۱۹۵

شمارهٔ ۶۵

گر زلف تو سال و ماه لرزان بودی
عنبر به بها همیشه ارزان بودی
ور نه رخ تو به زلف پنهان بودی
روز و شب ازو به نور یکسان بودی

هوش مصنوعی: شعر به زیبایی به ویژگی‌های زلف و چهره محبوب اشاره می‌کند. اگر زلف تو به سال و ماه حرکت می‌کرد، بویی خوش مانند عنبر همیشه در دسترس بود. و اگر چهره‌ات در زلف پنهان بود، روز و شب به یکدیگر شبیه می‌بودند. در واقع، شاعر به تأثیر زیبایی محبوب بر زمان و فضا اشاره کرده و می‌گوید که زیبایی او می‌تواند جهان را تغییر دهد.

شمارهٔ ۶۳

شمارهٔ ۶۴

هوش مصنوعی: اگر موهای تو همچون سال و ماه همیشه در نوسان بودند، بوی خوش عطر همیشه ارزان می‌بود.

گر زلف تو سال و ماه لرزان بودی

عنبر به بها همیشه ارزان بودی

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو در پشت زلف‌هایت پنهان نمی‌ماند، روز و شب همیشه برای من یکسان و روشن بود.

ور نه رخ تو به زلف پنهان بودی

روز و شب ازو به نور یکسان بودی

شمارهٔ ۶۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده