این شعر برای محمود غزنوی سروده شده که در هنگام مستی دستور می دهد مو های آیا را کوتاه کنند ولی بعد از هشیار شدن بسیار ناراحت و البته خشمگین می شود به صورتی که کسی جرأت حرف زدن با محمود را نداشته و درباریان دست به دامن عنصری می شوند و او این رباعی را میسراید

در تکمیل بگم، این روایت در چهارمقاله‌ی نظامی عروضی، در باب صلاحیت شاعری، در مورد عنصری ذکر شده؛ که وقتی محمود از ایاز (معشوقش) خواست که زلفش را کوتاه کند و بعد از این تصمیمش پشیمان شد، عنصری از راه رسید و بداهه این رباعی را سرود که باعث انبساط خاطر محمود شد و گوهرها به عنصری بخشید

مداحان چاپلوس وجیره خور همیشه بوده والان هم هستند.