شمارهٔ ۲۷
دلبر صنمی دارم شکر لب و مرمر بر
مرمر ز برش خیزد شکر ز لبش بارد
عنبر به خم زلفش عبهر به دل چشمش
خنجر سر مژگانش عرعر به قدش ماند
.......................................
بتگر نکند چون او پیکر چو پری دارد
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب شعری: قصیده
منبع اولیه: سیاوش جعفری
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دلبر صنمی دارم شکر لب و مرمر بر
مرمر ز برش خیزد شکر ز لبش بارد
هوش مصنوعی: من محبوبی دارم که لبهایش شیرین و مانند سنگ مرمر است؛ از روی زیبایی او، شیرینی لبهایش همچون بارانی لطیف بر زمین میریزد.
عنبر به خم زلفش عبهر به دل چشمش
خنجر سر مژگانش عرعر به قدش ماند
هوش مصنوعی: عطر مشک در موهایش و زیبایی چشمانش همچون خنجر قلب را میزند، و قدش به قدری زیباست که هر چیزی در مقابل آن کوچک به نظر میرسد.
.......................................
بتگر نکند چون او پیکر چو پری دارد
هوش مصنوعی: بتسازی همانند او نمیتواند بکند، زیرا او مانند پری جاندار و زیباست.