هوش مصنوعی: شهریار که حکم‌ران و دادگر است، مانند خسرو بزرگ است که بر همه چیز تسلط دارد. او همچون دریا، بخشنده و فراخ‌دست است و کسانی که در مقابل او قرار دارند، مانند سراب هستند که در واقعیت وجود ندارند و تنها در ظاهر وجود دارند.

هوش مصنوعی: آسمان پر از بخشش شد و بخشش ماه، آسمان را درخشان کرد. خورشید سلطنت کرد و سلطنت نیز بر چرخ آسمان تابید.

هوش مصنوعی: نگاهی به حال و روز کن که خداوند، پادشاه زمین، هر کسی در خراسان در جستجوی بت خاصی است و شتابان به دنبال آن می‌گردد.

هوش مصنوعی: شخصی با شتاب از خراسان به سمت عراق می‌آید و می‌بیند که چقدر شخصیت و مقام افراد بیشتر شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که کاخ‌های نیکوکاران عمود می‌شود، به دور بچرخ و ببین چگونه خانه‌های بداندیشان ویران می‌شود.

هوش مصنوعی: بداندیشان افکار نادرستی را به وجود آوردند و گفتند که چه کسی می‌تواند بر این افکار نادرست تسلط پیدا کند؟

هوش مصنوعی: بدخواهانی که به سوی آن‌ها رفتند، در نهایت به خودشان بازمی‌گردد و آنچه در دل دارند، خودشان را به خاک می‌افتد.

هوش مصنوعی: این پادشاه هرگز نمی‌تواند بر اراده خداوند غلبه کند و باید همیشه از آن پیروی کند. بنابراین، ای پادشاه، خوشحال و خرم باش و هرگز از فرمان خداوند سرپیچی نکن.

هوش مصنوعی: در هر زمانی که به تو نزدیک می‌شویم، همچنان مانند گذشته، گنجینه‌های پر از زر و صندوق‌های پر از لباس و زینت‌آلات را فرسوده و کهنه می‌بینیم.

هوش مصنوعی: کوهی که جسمانی است و از آن دور می‌شود، آسمان هم مانند باد به پایان می‌رسد و عقابی که از آن دور شده، برنمی‌گردد.

هوش مصنوعی: باد در حال وزیدن است و هر کدام از این کوه‌ها مانند سیمی که درونشان وجود دارد، از زمره‌ی اجسام هستند و هر یک از آن‌ها به سمت طلا و ارزش واقعی رفته‌اند.

هوش مصنوعی: هر چه بخواهی، باید که به طرز الهی آن را جستجو کنی، زیرا که در مسیرها و جایگاه‌های مختلف، و در میان موجودات زنده و چهارپایان، همگی به سوی تو می‌آیند.

هوش مصنوعی: ای شاه مسعود بن محمود، که به خاطر شمشیرت دنیا پر از گفتگو و ناز و عتاب است.

هوش مصنوعی: یاد شمشیر تو به سرزمین ترکستان رسید و در دل خاقان، تردید را از بین برد و خواب را از چشمانش ربود.

هوش مصنوعی: در جنگ، وقتی که دشمنان تو را دیدند، تا چهل من وزن تو را فهمیدند و در نتیجه، دست‌ها بی‌اختیار و پاها بی‌سرپرست شدند.

هوش مصنوعی: در دستانشان به جای نیزه‌ها، پوششی می‌بینم و به جای زره‌ها، پارچه‌ای بر دوششان مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: باران رحمت مانند دست گرانبهایی است که از ابرها نازل می‌شود و بر هر کسی می‌بارد. این نشانه‌ای از عمل ابرهاست.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، سفرهای تو را دیده‌اند، اما در میدان جنگ، نه کسی از سفرهای سکندر صحبت کرده و نه از بزرگانی مانند شیخ و شاب.

هوش مصنوعی: آنچه در جنگ برای برتری و قدرت در جهان انجام دادی، ای خسرو، بی‌تردید از دست خسرو به افراسیاب نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از تیغه‌ی شمشیر تو به دست آمده است، اگر بر آن بنویسی، باید به عنوان یک کشور شناخته شود.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان به یاد روزهای نبرد و جنگ می‌افتد، صدای نای و زنگ پیروزی را می‌شنود.

هوش مصنوعی: بنده‌ها و غلامان ما از شوق و محبت به تو، به خود می‌بالند و کسی که چهره‌اش درخشان و شبیه هلال ماه است، از زیبایی و شکوه شجاعت جنگجویی مثل تو تحت تأثیر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: ای شاه! تو ناگهان به دل لشکر حمله کردی و این لشکر بیش از حد تصور و شمار بود.

هوش مصنوعی: هر جمعیتی را از تیغ تو نوشیدنی‌ای عطا کردی که آن شراب به قدری قوی است که هیچ‌کس نمی‌تواند در روز محشر از هوش و حواس خود بهره‌مند شود.

هوش مصنوعی: هر گروهی را که به دور خود جمع کرده‌ای، مانند حلقه‌ای از گاو، در واقع آن‌ها را در بند گرفتار کرده‌ای، همانطور که در حلقه کلاب گرفتار می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای فرمانروای جهان، تو به قدری بزرگ و قدرتمند هستی که اگر از روی آب و آتش بگذری، می‌توانی آتش را از دل آب جدا کنی و آب را از میان آتش بیرون بیاوری.

هوش مصنوعی: باد خنک و خوشاید موجب شادی و سرسبزی است، و همچنین باید به یاد داشت که این سلطنت و پادشاهی، میراثی است از دنیا که از جد و پدر تو به جا مانده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که عاشقان معشوقان را ملاقات کنند، نیاز وجود دارد و تا زمانی که معشوق، عاشق را با بی‌رحمی و خشم مورد خطاب قرار دهد.

هوش مصنوعی: بادی از سرزمین پادشاهی به سمت قلب دشمنان و بدخواهان تو می‌وزد، ای پادشاهی که دچار مصیبت شده‌ای.