هوش مصنوعی: به گل لاله و بهار نگاه کن که یکی رنگی همچون عقیق دارد و دیگری بویی خوش مانند عطر.

هوش مصنوعی: وقتی که فر و زیبایی موهای زیبای معشوق را می‌بینیم، شبیه شاخ‌های درخت بید به نظر می‌رسد. یکی از این زلف‌ها زیبایی و شکوه را به تصویر می‌کشد و دیگری مثل زنجیر، حس اسارت و وابستگی به عشق را به ما القا می‌کند.

هوش مصنوعی: درختان و دشت‌ها اگر بخواهند، می‌توانند لباس‌های زیبا و متفاوتی به طبیعت بدهند و جلوه‌ای تازه و دل‌انگیز ایجاد کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا به نوعی اشاره شده است به بخار تیره‌ای که از ابرها می‌اید و دو نوع مختلف از آن توصیف شده است؛ یکی شبیه غبار و دیگری شبیه جویباری زلال و پاک. به نوعی تضاد و تنوع را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: زرنگ و بوی گیاه و زمین، به نظر می‌رسد که یکی از دیگر جدا نیستند؛ یکی شبیه به دینی از باور و دیگری مانند بویی خوش از مشک است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دنیا به دو قسمت تقسیم شده است: یکی پر از فعالیت‌ها و جنب و جوش‌ها و دیگری پر از تصاویری که در ذهن وجود دارند.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر انعکاس تصویر سما، تاریک و زمین به رنگ گل است. اینجا، مانند یک قلم مانی، زیبایی‌های مختلفی به تصویر کشیده شده که یکی از آن‌ها مجسمه‌ای از کشمیر است.

هوش مصنوعی: در باغی که گل‌های خوشبو و زیبایی وجود داشت، یکی از جوانان به سراغ دمنوش و نوشیدنی رفت و دیگری در کنار درختی زیبا نشسته بود.

هوش مصنوعی: نگارهای بهاری به زیبایی و تازگی شعرهای نو می‌مانند، که پر از لطافت و زیبایی هستند و حالتی عاشقانه دارند.

هوش مصنوعی: از میان چیزها، دو چیز بهار را بسیار واضح نشان می‌دهند: یکی باد صبا که خوشبو و دل‌انگیز است، و دیگری بارانی که از ابر می‌بارد و زندگی را به جریان می‌اندازد.

هوش مصنوعی: از کارها فقط یکی اهمیت دارد؛ یکی به خاطر خوشبختی من و دیگری به خاطر مقام و منزلت امیر.

هوش مصنوعی: عجب که هر دو چیز، یعنی نام و صورت، چه عواقبی دارند؛ یکی برای ستایش مناسب است و دیگری برای نشستن بر throne و احترام.

هوش مصنوعی: جوانی و پیری دو ویژگی هستند که به بخت و حافظه انسان مربوط می‌شوند. یکی از این ویژگی‌ها به انرژی و قدرت جوانی برمی‌گردد، در حالی که دیگری به دانش و تجربه‌ای است که با گذشت زمان کسب می‌شود.

هوش مصنوعی: او با وجود و محبتش لطافت را می‌برد و یکی را به وزش باد صبا می‌سپارد و دیگری را به گردش افلاک.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به دو جنبه از وجود یک شخص یا یک مفهوم شده است. یکی از جنبه‌ها به روشنایی و درستی افکار و اندیشه‌ها برمی‌گردد که نشان‌دهنده ویژگی‌های دینی و اخلاقی فرد است. جنبه دیگر به تأثیر حق و حقیقت در زندگی و رفتار او اشاره دارد. به این معنا که ترکیبی از اصول دینی و تأثیرات معنوی می‌تواند به روشن‌تر شدن و درست‌تر بودن رای و نظر او کمک کند.

هوش مصنوعی: در وصف او تقدیر و سرنوشت طوری رقم می‌خورد که یک نفر شعر می‌سراید و دیگری آن را بنویسد.

هوش مصنوعی: به انسان‌های با دیدگاه مثبت و منفی، محبت و دشمنی‌شان مثل دو پیام متفاوت است؛ یکی مژده‌ای خوب و دیگری هشدار بد.

هوش مصنوعی: خدمت به فرد کریم و مهربان باعث شادی و خوشحالی است، چرا که عده‌ای از او بهره‌مند می‌شوند و عده‌ای دیگر از لذت‌های زندگی.

هوش مصنوعی: از روشنی و دانش دو اصل به وجود آمده است: یکی همانند خورشید تابان و دیگری مانند ماه روشن.

هوش مصنوعی: همیشه وجود و زیبایی جسم و دست او، یکی از ویژگی‌های برجسته اوست و دیگری، جنبه‌ای از راهنمایی و هدایتش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: از خداوند می‌خواهند که او را به خوبی یاد کنند، همان‌طور که در زمان زین و سوار شدن بر اسب، و در زمان نوشتن با قلم.

هوش مصنوعی: در ستایش او صحبت می‌کنم که دو چیز در این کلام وجود دارد؛ یکی زبان فرزدق و دیگری بیان جریر.

هوش مصنوعی: جایگاه فهم و تفکر انسان به گونه‌ای است که عقل و خیال در آنجا قرار دارند و این دو مانند دو ابزار به حساب می‌آیند که در عمق وجود فرد، در میان ذهن و ضمیرش جای گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: سائل از او دو سوال می‌کند و او به دو شکل پاسخ می‌دهد. یکی از پاسخ‌ها تماماً بر اساس عقل و درایت است و دیگری به نوعی بیان‌گر این است که خودت ارزش و اهمیت بیشتری داری.

هوش مصنوعی: در این دنیا دو احساس وجود دارد: محبت و دشمنی. یکی از این احساسات می‌تواند بهشت را نمایان کند و دیگری به معنای آتش و عذاب است.

هوش مصنوعی: دو مکان برای عجم وجود دارد، یکی خانه و دیگری محفل. یکی به جای خورنق و دیگری به جای سدیر.

هوش مصنوعی: او در دو حالت ویژگی خاصی دارد: یکی زمانی که می‌بخشد، سریع عمل می‌کند و دیگری زمانی که خشمگین می‌شود، به تأخیر می‌افتد.

هوش مصنوعی: این جمله به دو فعالیت کاملاً متفاوت اشاره دارد. یکی از این فعالیت‌ها می‌تواند به تأمین غذا یا قدرت اشاره کند، مانند دمیدن زندگی یا انرژی، که می‌تواند به معنای تقویت یا حمایت باشد. دیگری به شکار اشاره دارد، که به معنای جستجو و به دست آوردن چیزی است، مثل تلاش برای تحقق اهداف یا خواسته‌ها. این دو کار نشان‌دهنده دو روی متفاوت یک سکه هستند که به نوعی با هم در تضادند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که گوش‌های زایر (زیارت‌کننده) تنها به دو کلام توجه می‌کنند: یکی این که لباس‌هایت را بپوش و دیگری این که زر و زیور را بگیر. به عبارت دیگر، در زمان زیارت، توجه به دو امر مهم است: آماده شدن برای عبادت و توجه به نعمت‌های دنیوی.

هوش مصنوعی: اگر ابر و دریا به او بنگرند، یکی از آن‌ها ناتوانی را نشان می‌دهد و دیگری با غم و اندوه روبه‌رو می‌شود.

هوش مصنوعی: در جریان جنگ، گروهی از سربازان به خاطر شکست و ناکامی، یکی جان خود را از دست می‌دهد و دیگری گرفتار اندوه و ناراحتی می‌شود.

هوش مصنوعی: از ثروت خود، یکی لباس و پول را به غریبی داد و دیگری را به فقیر.

هوش مصنوعی: از روی طمع برای خدمت به او، یکی در دستش شمشیر و دیگری در دستش قلم دارد؛ یکی در میدان جنگ و دیگری در عرصه نوشتن آماده است.

هوش مصنوعی: در جهان، دو نوع تدبیر وجود دارد: یکی مربوط به عقل و اندیشه انسان و دیگری به تقدیر و سرنوشت که خداوند تعیین کرده است.

هوش مصنوعی: خداوند دارای دو نوع ویژگی است: یکی ویژگی‌هایی که به عمل و کار مربوط می‌شود و دیگری ویژگی‌هایی که به عقل و فهم انسانی مربوط می‌شود. یکی از این ویژگی‌ها به مقدار کم و دیگری به مقدار زیاد است.

هوش مصنوعی: دنیا به دو بخش تقسیم می‌شود: دنیای کوچک که شامل وقایع و امور روزمره است و دنیای بزرگ که به عقل و دانش مربوط می‌شود و به واقعیت‌های عمیق‌تری اشاره دارد. در این دو جهان، هیچ کدام بدون دیگری نمی‌توانند وجود داشته باشند و باید به هر دو توجه کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوندی جهان را فرا می‌گیرد، شب و روز در حقیقت به یکدیگر شباهت دارند و نامی که به او داده می‌شود، با ذکر تکبیر و به عظمت او اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که تیر ماه فرا می‌رسد، دو فصل مهم در طول سال به وجود می‌آید: یکی در بهار و دیگری در آغاز تیر. شب و روز در این دوره به طور متوازن و هماهنگ هستند.

هوش مصنوعی: دل تنها نباید ناله‌ای جز برای او داشته باشد؛ زیرا یکی از ناله‌ها به خاطر عشق اوست و دیگری به خاطر دشمنی‌اش.