عمان سامانی » گزیدهٔ اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴: برون نمی کنم از سر هوای صحبت دوست

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برون نمی کنم از سر هوای صحبت دوست</p></div>
<div class="m2"><p>در این هوا اگر از تن برون کنندم پوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بنه به چشم من ای سرو دلنشین پایی</p></div>
<div class="m2"><p>که دل نشینی سرو از ستادن لب جوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>مبین به چشم کم ای مدعی به طره یار</p></div>
<div class="m2"><p>کمند جان من است این اگر به چشم تو نوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>مبال این همه زاهد، به ورد یارب خویش</p></div>
<div class="m2"><p>نظر نمای که ذکر قلندران یاهوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>به تیغ ناز کشد کاش، یار «عمان » را</p></div>
<div class="m2"><p>که زندگی ابد یافت هر که کشته اوست</p></div></div>

شمارهٔ ۵: امشب در این بساط به ما عشرت شهی است

برون نمی کنم از سر هوای صحبت دوست
در این هوا اگر از تن برون کنندم پوست
بنه به چشم من ای سرو دلنشین پایی
که دل نشینی سرو از ستادن لب جوست
مبین به چشم کم ای مدعی به طره یار
کمند جان من است این اگر به چشم تو نوست
مبال این همه زاهد به ورد یارب خویش
نظر نمای که ذکر قلندران یاهوست
به تیغ ناز کشد کاش یار عمان  را
که زندگی ابد یافت هر که کشته اوست

شمارهٔ ۳: آن را که به سر شور و به دل کیفیتی نیست

شمارهٔ ۴: برون نمی کنم از سر هوای صحبت دوست

برون نمی کنم از سر هوای صحبت دوست

در این هوا اگر از تن برون کنندم پوست

بنه به چشم من ای سرو دلنشین پایی

که دل نشینی سرو از ستادن لب جوست

مبین به چشم کم ای مدعی به طره یار

کمند جان من است این اگر به چشم تو نوست

مبال این همه زاهد، به ورد یارب خویش

نظر نمای که ذکر قلندران یاهوست

به تیغ ناز کشد کاش، یار «عمان » را

که زندگی ابد یافت هر که کشته اوست

شمارهٔ ۴: برون نمی کنم از سر هوای صحبت دوست

اطلاعات