هوش مصنوعی: در توصیف آماده شدن آن میدان، مردی چابک بر اسب سوار شده و در رکاب آن سید بزرگوار قرار گرفت و گفت‌وگوهایی با ذوالجنان و ذوالفقار برقرار کرد که نشان‌دهنده سادگی و روشنی در گفتارشان بود.

هوش مصنوعی: احساس شوری و هیجان در وجودم به اوج خود رسیده و زمان آن رسیده که این دل را در میدانی از زندگی آزاد بگذارم.

هوش مصنوعی: زمانی که تصمیم به انجام کارهای مهم و چالش‌برانگیز بگیری، وقت لذت‌بردن از زندگی نیست و باید برای آن تلاش کنی.

هوش مصنوعی: دل من تنگ شده است، ای ساقی، خواهش می‌کنم با این نوشیدنی شادی‌آور، مرا به سرانجامی خوش برسان.

هوش مصنوعی: از سر نشئه و شادی به خودم می‌گویم که کنترل گلوی سنگین را رها کنم و به لشکر حمله‌ور شوم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در این دفتر، داستانی از سفر و مبارزات پادشاه را بنویسم و به تصویر بکشم.

هوش مصنوعی: من دوباره درباره آن پادشاه بزرگ و معلم دین که مورد احترام اهل یقین است صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که او خود را تنها و بی‌همراه مشاهده کرد، فهمید که دور از آن تن‌ها و روابط است.

هوش مصنوعی: قد برای رفتن از جا ایستاده بود و هر چیزی که در دل داشت، آماده می‌کرد.

هوش مصنوعی: او با اراده و عزم راسخ بر اسب سوار شد و با نگاهی پر از مهربانی و توجه به دیگران به پیش رفت.

هوش مصنوعی: ای عقاب پرواز کرده و تند و تیز، تو همچون نعل که بر زمین می‌خورد، زینت چشم فرشتگان هستی.

هوش مصنوعی: ای که در آسمان‌ها درخشنده‌ای و جلوه‌ای از صفات الهی، به آرامی بیا و بر من ظاهر شو، ای که از مبدأ پیدایش تا بازگشت و پایان، تنها به یک لحظه فاصله‌ای.

هوش مصنوعی: ای که در آب و گل به زیبایی شکل گرفته‌ای، تو همان حرکتی هستی که در جان و دل ما جاری است.

هوش مصنوعی: ای کسی که از فکر و تفکر سریع‌تر و از عقل روشن‌تر و تیزهوش‌تر هستی، با چابکی و سرعت بالا برو.

هوش مصنوعی: چشمم به چهره دوست دوخته شده و این مسیر زندگی‌ام را مشخص می‌کند؛ وقتی که به او نگاه می‌کنم، احساس عروج و اوج می‌کنم.

هوش مصنوعی: در شب معراج، وقتی که آسمان‌ها به زیبایی روشن می‌شوند، این شگفتی است که معراج من در روز رخ می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو همچون پرنده‌ای هستی که در روز عاشورا مرا همراهی می‌کنی و در شب اسرای من، در آسمان راه می‌روی.

هوش مصنوعی: بسیاری از بدهی‌ها به خاطر لطف و محبت تو بر گردن من است، ای زیبا، در این زمان، تلاش و کوشش من در خدمت توست.

هوش مصنوعی: اگر از میان دشمنانم خارج شوی و به سوی دوست بروی، می‌توانی راهنمایی شوی و راه را پیدا کنی.

هوش مصنوعی: سپس به سرعت بر پشت اسب نشسته و این را گفت و به سمت شمشیر حرکت کرد.

هوش مصنوعی: ای شمشیر درخشان و دل‌شکاف، مدتی است که در غلاف مانده‌ای.

هوش مصنوعی: تو چنان در جای خود مکث و تأمل کردی که آینه‌ی اسلام، غبار و زنگار را گرفت و روشن شد.

هوش مصنوعی: ای جوهر خاکستری، باید گرد و غبار این آینه را پاک کنی.

هوش مصنوعی: من از تو می‌خواهم که مرا از گناه پاک کنی، ای درخشان! لطفاً این دل را نیز از آلودگی‌ها زود پاک کن.

هوش مصنوعی: من تو را به دانش و آگاهی می‌آرایم تا تو نیز به نوبه خود، آنچه را که آموخته‌ای به شکل زیبا و روشن به نمایش بگذاری.

هوش مصنوعی: زمانی که بیمار از شدت درد و بی‌تابی به تنگنا می‌افتد، دکتر به این درک می‌رسد که برای بهبودی او باید خون او را به روش خاصی بگیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که خون در بدن فاسد شود، نیشتری برای درمان لازم است.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی بیانگر احساس شدید و بحران روحی است. گوینده از اینکه در حال حاضر در شرایطی قرار دارد که به کفر و تردید دچار شده، ابراز ناامیدی و عصبانیت می‌کند. در این وضعیت بحرانی، او از خداوند می‌خواهد که همچون نیشتری بر زخم‌های او بیفزاید تا شاید به بیداری و آگاهی برسد و منجر به تغییر در وضعیت موجود شود. به عبارت دیگر، او خواهان تجربه‌ای عمیق‌تر برای درک حقیقت و رهایی از کفر است.