هوش مصنوعی: در حالتی از شادی و شوق زیاد، درباره‌ی نگرش و ذوق اهل عرفان و اشاره به مراحل بالای افراد برجسته، حضرت ابوالفضل العباس (سلام‌الله‌علیه) به طور مختصر صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: لیلی دوباره با گیسوانش شانه کرد و این دیوانه را به حرکت درآورد.

هوش مصنوعی: ای بافرزان، سنگ‌ها را از زمین بردارید و به سمت دیوانگان هجوم برید.

هوش مصنوعی: چرا که بر دیوانه‌تان تکیه نمی‌کنید، او آماده شده است، اما شما سنگ‌دل هستید.

هوش مصنوعی: عقل و عشق نمی‌توانند در برابر یکدیگر بایستند و نبرد کنند. در چنین حالتی، باید مانند سنگی محکم و استوار ایستاد و مقاومت کرد.

هوش مصنوعی: دل دوباره سرشار از شادی و نشاط شد، مانند فرمانده‌ای که علم و پرچم را برافراشته است، و قلم نیز (در نوشتن) به حرکت درآمده است.

هوش مصنوعی: با روحیه‌ای پرشور و پر از احساس حسینی، لباس‌های عباسیان را به او پوشانده‌اند.

هوش مصنوعی: در کنار دوستان، با شجاعت و هیجان، بار سنگینی از حقیقت را بر دوش دارند.

هوش مصنوعی: دست پر از آب و حیات به همراه خود دارد، مانند مشک پر از آب که به سمت مرغان عطشناک می‌رود.

هوش مصنوعی: تشنگی او به اندازه‌ای است که از همه حریفانش، بیشتر از همه تشنه‌است.

هوش مصنوعی: در این بیت، به نظر می‌رسد که شاعر به حرکت و نوسان آب اشاره دارد که همچون چرخ در حال چرخش است و این حرکت باعث ایجاد صدایی شبیه به ناله و درخواست آب می‌شود. به نوعی می‌توان احساسات و نیاز به آب را در متن احساس کرد. این تصویرسازی نشان‌دهنده‌ی تلاطم و کمبود آب است که شاید به تشنگی و نیاز در آن لحظه مربوط باشد.

هوش مصنوعی: ای که از رودخانه به دریا آب خود را می‌آوری، سریع‌تر برگرد و آب‌ات را بازگردان.

هوش مصنوعی: آب را به سوی دریا بفرست! دیگر از این بیشتر نریز و آب را به سمت خود بریز.