هوش مصنوعی: در شب‌های تار و ناامیدی، به شدت و از روی بی‌قراری، ناله و زاری کردم.

هوش مصنوعی: آیا آهی از دل من به گوش سروی غمگین و زیبا رسید که از روی بام به آن گوش داد؟

هوش مصنوعی: او با ناله‌های من به رحمت نزدیک شد و آرام آرام به سوی نزدیکانش حرکت کرد.

هوش مصنوعی: یکی از افرادی که زیبایی و فریبایی خاصی دارد، از دیگری درباره آن راز و داستانی که مربوط به این پریروهای جذاب است سوال می‌کرد.

هوش مصنوعی: مسکین و بیچاره چه آرزویی دارد که از این مشکلات و دردسرها رنج می‌برد و دچار خیال‌های بیهوده است.

هوش مصنوعی: کیست که از کوی ما می‌گردد و به دنبالم می‌آید؟ چرا بی‌دلیل به دور من می‌چرخد؟

هوش مصنوعی: چه کسی او را این‌چنین بی‌خواب و بی‌قرار کرده است؟ چه دانه‌ای در این دام برای او افکنده‌اند؟

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوه بسیار، او را از خواب و خوراک بی‌نیاز کرد و چشمانش پر از اشک و زاری شد.

هوش مصنوعی: کدامین نگاه زیبا بود که جان او را هدف گرفت و همان نگاه او را با شکارچی خود به شکار برد؟

هوش مصنوعی: کدام سیل او را از مسیرش برده و کدام فانوس زیبا او را از راه منحرف کرده است؟

هوش مصنوعی: او پاسخ داد که این دلِ عاشق که به خاطر تو به این وضعیت افتاده، هر شب به کوی ما وارد می‌شود و در مستی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: گاهی انسان مانند مستان بر روی زمین غلت می‌زند و گاهی همانند بت‌پرستان به عبادت و سجده مشغول می‌شود.

هوش مصنوعی: کسی جز خود شیدای عشق صدای ناله‌اش را نمی‌شنود و نمی‌تواند با کسی از احساساتش سخن بگوید.

هوش مصنوعی: در این رنج و درد، هیچ‌کس نیست که به او کمک کند و تنها هم‌نفس او، آه سردش است که بیان‌گر احساساتش است.

هوش مصنوعی: در این شب‌های تار، همه گاهی در دل ناله می‌کنند و گاهی اشک می‌ریزند.

هوش مصنوعی: در شب، ستاره‌ها همدم و همراه می‌شوند، اما وقتی روز فرا می‌رسد، آن همدلی و همراهی به پایان می‌رسد و هر چیز به وضعیت طبیعی خود برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: همیشه کسی با غم و اندوه، اشک را بر چهره‌ی من می‌ریزد، ولی هیچ‌کس احوال این بیچاره را نمی‌فهمد.

هوش مصنوعی: او با خنده گفت که این جوان نادان در واقع به دام جدیدی افتاده است.

هوش مصنوعی: دیگر هیچ عشقی به این حالت حزین و رنجور نخواهد بود و چنین درد و غم و اندوهی برای عشق وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: چراغش به شدت می‌سوزد، گویی که مشکلی در ذهنش وجود دارد.

هوش مصنوعی: کسی که در آشفتگی و بی‌توجهی به سر می‌برد، برای به دست آوردن آرامش و نظم به زمان زیادی نیاز دارد و فردی که بیمار است نیز برای بهبودی و درمان به زمان طولانی‌تری احتیاج دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که جای ما برای یاری فرستاده شده مناسب نیست و برای یک دیوانه مانند او، باید زنجیر باشد، به این معنا که او در این مکان نمی‌تواند آزادانه بماند و باید محدودیت‌هایی برایش وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: کی می‌تواند راه حلی برای این مشکل پیدا کند که بتواند به زخم‌های این دل درمانی بدهد؟

هوش مصنوعی: اگر کسی با فردی که قصد نزدیک شدن به او را دارد، دوستی و آشنایی برقرار کند، در حقیقت به شکستی دست خواهد زد که او را به حالتی خاص و متفاوت در می‌آورد، مانند مومیایی که به حالت خاصی درآمده است.

هوش مصنوعی: تو فکر کردی که با آرامش دل کسی را به ناموس خود درآورده‌ای، اما افسوس که این تنها یک خیال باطل بود.