هوش مصنوعی: روزی اشتیاقی در دل من بیدار شد و از غم، طوفانی در دل به راه انداخت.

هوش مصنوعی: بدن من در میان زنجیری از آیین زرتشتیان است و دل ناآرام من در سراسر دنیا شوری ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: کاملاً از عقل و خرد دور شده‌ام، مانند افرادی که افیون می‌خورند و به دیوانگی دچار می‌شوند.

هوش مصنوعی: وقتی که به زیبایی‌های او توجه کردم، دلم پر از فریاد و ناله شد.

هوش مصنوعی: از اشک‌های خونینم بر روی زمین می‌ریختم و در دل خرد بی‌تابی و سوز را حس می‌کردم.

هوش مصنوعی: هرگز از فریاد و گریه دیگران آسوده نمی‌شدم و از توهین و تحقیر هم نمی‌هراساندم.

هوش مصنوعی: صدای من باعث می‌شود که آسمان به خود بیاید و توجه کند، و بخار آه من نیز فضای اطراف را تاریک می‌کند.

هوش مصنوعی: به طور مکرر از درد دوری و جدایی رنج می‌بردم و حس می‌کردم که قلمی بر روی زندگی‌ام می‌کشم.

هوش مصنوعی: هر شب دور خانه محبوبم می‌گردم و این کار برای من مانند طواف در کعبهٔ جان است.

هوش مصنوعی: ضمیر من در خلوت خود با خیال او صحبت می‌کند و این بیت‌ها را که به یاد او سروده‌ام، بار دیگر مرور می‌کند.