عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دوران بقا بی‌می و ساقی حشو است</p></div>
<div class="m2"><p>بی زمزمهٔ نای عراقی حشو است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چندانکه فذالکِ جهان می‌نگرم</p></div>
<div class="m2"><p>بارز همه عشرتست و باقی حشو است</p></div></div>

کلیات عبید زاکانی به کوشش پرویز اتابکی - عبید زاکانی - تصویر ۱۴۸

کلیات عبید زاکانی (شامل: رساله دلگشا، قصائد، غزلیات، قطعات، رباعیات، عشاقنامه) با مقدمهٔ شهریار یاربخت (نوذر اصفهانی) - عبید زاکانی - تصویر ۱۰۵

رباعی شمارهٔ ۶

دوران بقا بی می و ساقی حشو است
بی زمزمه نای عراقی حشو است
چندانکه فذالک جهان می نگرم
بارز همه عشرتست و باقی حشو است

هوش مصنوعی: این شعر به بیان اهمیتی که می و ساقی در زندگی دارند می‌پردازد. شاعر می‌گوید که در دوران بقا، بی‌مستی و لذت (می و ساقی) هرچه هست حشو و بی‌معنی است. او همچنین تأکید می‌کند که در جهان که می‌بیند، همه چیز در شادمانی و خوشی خلاصه می‌شود و باقی مسایل بی‌اهمیت است. به طور کلی، شعر به لذت و شادی در زندگی اشاره دارد و بر ضرورت وجود می و ساقی تأکید می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۴

رباعی شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: زندگی بدون شراب و ساقی بی‌معناست و وجود ندارد، همچنین بدون نغمه و موزیک هم هیچ ارزشی ندارد.

دوران بقا بی‌می و ساقی حشو است

بی زمزمهٔ نای عراقی حشو است

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که به جهان نگاه می‌کنم، زیبایی و خوشی‌ها در آن مشهود است و بقیه چیزها تنها جزئیات بی‌مورد به نظر می‌رسند.

چندانکه فذالکِ جهان می‌نگرم

بارز همه عشرتست و باقی حشو است

رباعی شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها