عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>لب هر که بر آن لعل طربناک نهد</p></div>
<div class="m2"><p>پا بر سر نه کرسی افلاک نهد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خورشید چو ماه پیش رویش به ادب</p></div>
<div class="m2"><p>هر روز دو بار روی بر خاک نهد</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۲۵

لب هر که بر آن لعل طربناک نهد
پا بر سر نه کرسی افلاک نهد
خورشید چو ماه پیش رویش به ادب
هر روز دو بار روی بر خاک نهد

هوش مصنوعی: این بیت شعر به زیبایی و شکوه شخصی اشاره دارد که با لبخند خود دیگران را مسرور می‌کند و جایگاهی بلند و والا دارد. خورشید نیز به او احترام گذاشته و هر روز دو بار به خاطر عظمتش احترام می‌گذارد. به طور کلی، این شعر بیانگر عشق و ارادت به فردی مهم و محترم است.

رباعی شمارهٔ ۲۳

رباعی شمارهٔ ۲۴

هوش مصنوعی: هر کسی که لب خود را بر آن لعل خوش رنگ و خوشبو بگذارد، بر روی زمین حاکم خواهد شد و به هیچ مقام و مرتبه‌ای از آسمان نیازی ندارد.

لب هر که بر آن لعل طربناک نهد

پا بر سر نه کرسی افلاک نهد

هوش مصنوعی: خورشید مانند ماه هر روز با احترام دو بار سرش را به زمین خم می‌کند.

خورشید چو ماه پیش رویش به ادب

هر روز دو بار روی بر خاک نهد

رباعی شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده