عبید زاکانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای شعله‌ای از پرتو رویت خورشید</p></div>
<div class="m2"><p>رویم ز غمت زرد شد و موی سفید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از وصل تو هر که بود در جمله جهان</p></div>
<div class="m2"><p>برداشت نصیبی و من خسته امید</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۵

ای شعله ای از پرتو رویت خورشید
رویم ز غمت زرد شد و موی سفید
از وصل تو هر که بود در جمله جهان
برداشت نصیبی و من خسته امید

رباعی شمارهٔ ۱۳

رباعی شمارهٔ ۱۴

ای شعله‌ای از پرتو رویت خورشید

رویم ز غمت زرد شد و موی سفید

از وصل تو هر که بود در جمله جهان

برداشت نصیبی و من خسته امید

رباعی شمارهٔ ۱۴

اطلاعات