هوش مصنوعی: من به هر کسی که مقام و قدرت دارد حسادت نمی‌کنم و به هر حاکم و فرمانروایی غبطه نمی‌زنم.

هوش مصنوعی: نه‌ only من نه به دنبال ثروت و شناسنامه آن هستم، نه به خاطر داشتن ثروت فراوان حسادت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من نه به عذاب دوزخ فکر می‌کنم و نه به بهشت و نعمت‌های آن، زیرا هیچ کدام از این دو برایم اهمیت ندارند.

هوش مصنوعی: دل من به هر باغ و بستانی وابسته نمی‌شود و به هر قصر و ایوانی حسرت نمی‌برم.

هوش مصنوعی: چرخ زمان جوانی‌ام را از من گرفت و من با حس حسرت به آن روزها و دوران‌ها می‌نگرم.

هوش مصنوعی: وقتی که مشکلات و دردهای زندگی‌ام با پیر شدنم بیشتر شده، به وضعیت هر کس دیگری نگاه می‌کنم و حسادت می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که درد من افزایش پیدا می‌کند، در آن لحظه به کسی که جانش را فدای من می‌کند حس حسادت می‌کنم.

هوش مصنوعی: عبید به شدت از درد و رنج خود شکایت می‌کند و شب و روز در این حال به سر می‌برد، در حالی که به کسی حسادت می‌کند که راهی برای درمان دردش یافته است.