هوش مصنوعی: دل من به خاطر شیراز دچار گرفتار شده است، به گونه‌ای که از من جدا شده و اکنون با زندگی راحت و پر از ناز و نعمت هماهنگ شده است.

هوش مصنوعی: دختر زیبایی با لبانی سرخ و دلربا در عشق حس شادی می‌کند و با بدخلقی‌های دلبرانه‌ی خوش‌اندام‌ها، هم‌نشین شده است.

هوش مصنوعی: گاهی به محله‌های خراباتی رفته و با عارفان و نقش زنده‌ها هم‌نشینی می‌کنم، گاهی نیز با دوستان بی‌پروا و بعضی وقت‌ها با معشوقان سرگرم می‌شوم.

هوش مصنوعی: شخصی همواره در کنار میخانه زندگی می‌کند و با شوق و ذوق به دور آن پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و لاله‌گون او، پر از اندیشه‌های نیکوست و موهای بلند و سیاهش، پر از آرزوهای بلند و امیدهاست.

هوش مصنوعی: همواره در حضور او، کسی که در گوشه‌ای نشسته و خود را از همه چیز دور کرده، در حال نماز خواندن با ابروانی خمیده است.

هوش مصنوعی: من امیدوارم که دوباره آن سرزمین خوشبختی را ببینم که در آن، سلطان اویس با قدرت و عظمت خود در آنجا حکمرانی می‌کند.

هوش مصنوعی: این شعر به ستایش شخصی می‌پردازد که به عنوان رهبری بخشنده و مهربان، هم در زمینه دین و هم در زمینه دولت آثار مثبت و شایانی از خود به جا گذاشته است. او به دیده‌ی تحسین نگریسته می‌شود و به عنوان پادشاهی که به مردم خود محبت و لطف دارد، معرفی می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در این دنیا به نوعی وابسته به حکمت و قدرت است، به طور جدی و با نیازمندی از خداوند برای برآورده شدن خواسته‌هایش دعا می‌کند.