هوش مصنوعی: شرم کن ای معشوق از این دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم. تا چه زمانی می‌خواهی در بی‌خبری و بی‌هدف زندگی کنی و بی‌دلیل گذر عمر کنی؟

هوش مصنوعی: کار تو به درستی و ترتیب نیست و با نوا و آواز فریب خوردن در چنین کار و جایگاهی تا کی ادامه خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: با این ثروت و جواهراتی که داری، به خود نبال و ادعای خدایی نکن، زیرا این وضع و حال تو پایدار نیست و ماندگار نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: تن من در حرم است و دل به میخانه‌ها سپرده‌ام. پس ایزد، مرا در پوشش خود پنهان بدار، تا کی باید اینگونه زندگی کنم؟

هوش مصنوعی: دنیا و آخرت هر دو آرزو دارند که در یک مسیر قرار بگیری. مانند مردان دوگانه‌گر که در دو سمت مختلف هستند، چرا همچنان در این وضعیت باقی می‌مانی؟

هوش مصنوعی: اگر این زندگی تو را به این حالت راضی می‌کند، پس با غم و اندوه فقیر بودن و بی‌سر و سامانی کنار بیا. تا کی باید با این حال بسازی؟

هوش مصنوعی: از در رحمت خداوند طلب کمک کن و در را به روی مخلوق بستن و گدایی کردن بی‌پایان چه فایده‌ای دارد؟