هوش مصنوعی: از دیار محبوب نمی‌توان دور بود، چرا که جز در آستانه‌اش نمی‌توان سرپناهی داشت.

هوش مصنوعی: کسی که حقیقت وجود خود را شناخته و به مرتبه‌ای از درک رسیده است، به خوبی می‌داند که تنها محل مناسب برای پرستش و عبادت، همان هستهٔ اصلی و معنوی است و هیچ جای دیگری نمی‌تواند مانند آن ارزش داشته باشد.

هوش مصنوعی: من را به امید فردا در انتظار نکش، زیرا نمی‌توان به زمانه اعتماد زیادی کرد.

هوش مصنوعی: تو را که با دل‌شکستگان و عاشقان راه غمت، اشاره‌ای به سر تازیانه نمی‌توان کرد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم بر روی خال تو بوسه‌ای بزنم، اما از ترس دام سیاهش نمی‌توانم این کار را انجام دهم.

هوش مصنوعی: صوفی ما را آزرده خاطر کرده است، او پیامی به ما می‌دهد که ترک کردن دل‌بستگی به معشوق و ساز و آواز ممکن نیست.

هوش مصنوعی: من را به مجلس وعظ و نصیحت دعوت نکن و پند و نصیحت نده. نمی‌توانی من را با حقه‌ها و داستان‌های فریبنده به دام بیندازی.

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب و همراهی با دوست را برگزین و به سفر برو، زیرا مانند گلی که به باغ می‌رود، نمی‌توان به خانه بازگشت.

هوش مصنوعی: از مستی و شادابی بهاری که فرارسیده، خود را غافل نکن. زیرا لذت واقعی در چمنزاری که بی‌چمن نباشد، ممکن نیست.