هوش مصنوعی: من معشوقی دارم که چهره‌اش زیباتر از صد ماه و خورشید است و نازکی‌اش از گل تازه بیشتر و عطرش از گلاب هم دلپذیرتر است.

هوش مصنوعی: زیبایی‌های چهره و ظاهرت چون گل نسرین در باغ دلرباتر از قامت بلند سرو است که در کنار آب ایستاده است.

هوش مصنوعی: در گیجی و حیرت از زیبایی او در گلزار، و در خجالت از احساس عشق او در میخانه.

هوش مصنوعی: شکلی زیبا و چهره‌ای دلربا، با نگاه‌هایی پر از زیبایی و هزاران ناز و کرشمه، و همچنین با زبانی شیرین و نرم، که هر بار با ناز و عتاب خاصی سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: خورشید به خاطر شرم و خجالت، خود را پشت پرده‌ای پنهان می‌کند، اگر که پوششی بر چهره‌اش بیفتد، باعث می‌شود که زیبایی و روشنی جان‌افزایش کمتر دیده شود.

هوش مصنوعی: در پیچ و تاب موهای او، جان‌های ما گرفتار شده و چشم‌های سرخوشش دل‌های ما را به آتش کشیده است.

هوش مصنوعی: آه از آن دو گل سیاه و زیبا، مراقب باشید از آن دو گل نرگس جادویی که در خواب و بیداری هستند.

هوش مصنوعی: هر بار که او زانو می‌زند و نوشیدنی به من می‌دهد، جانم را به باد می‌دهم؛ آن لحظه را مثل حبابی می‌دانم که به سرعت از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: آن روزی که تو با منی، من مانند عبید از شادی و خوشی بهره‌مندم و از عمرم لذت می‌برم.