هوش مصنوعی: ای کاخ که موجب آرامش روح است و ای قصر که دل را شاد می‌کند، همچون باغی زیبا و دلپذیر و بهشتی که جان را تازه می‌کند.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشید هستی که نورش با غیرت به همه می‌تابد و همواره درخشان است. همچنین، حضور تو باعث شرمندگی و رنگ باختن زیبایی‌های دیگر جهان می‌شود.

هوش مصنوعی: درگاه تو برای پادشاهان خوش‌یمن است و محل سجده‌ی بزرگان و مقام‌داران می‌باشد. جای بوسه و احترام به توست.

هوش مصنوعی: نه عقل نادان و نه خیال خیالی نمی‌توانند به عمق و زیبایی تو پی ببرند، همان‌طور که درک ظرفیت و عظمت وجود تو از توانایی دیگران خارج است.

هوش مصنوعی: از سایهٔ پرندهٔ خوشبخت و پربرکت یاد شده که به خاطر سایهٔ تو، از خوشبختی و برکت می‌خواهد.

هوش مصنوعی: بوستان تو مانند باغ بهشت است؛ شادی‌آور، خوش‌بو، دلپذیر و زندگی‌بخش است.

هوش مصنوعی: از بلبلان همیشه نغمه‌هایی با سر و صدای زیر و بم وجود دارد و از نوازندگان نیز همواره صدای سازهای مختلف مانند چنگ و نای به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: به جشن و میخانه‌ی پادشاهی که در جهان است، به خاطر زیبایی و فخر، قله‌های تو به ستاره‌ها شبیه شده است.

هوش مصنوعی: خورشید نماد سلطنت و سایهٔ خداوند، زیبایی دین و پادشاهی است که عدالت را گسترش می‌دهد و شخصی خوش‌فکر و خوب‌اندیش است.

هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدن توانایی و بزرگی یک فرد است. در آن به این موضوع اشاره شده که ابر بدون ارزش و خالی در برابر اراده و همت او مانده است. همچنین، در مقابل دست و دل او، دریا و معادن نیز بی‌مقدار شده‌اند. به طور کلی، شاعر می‌خواهد نشان دهد که قدرت و تاثیر این فرد آن‌چنان زیاد است که حتی نعمت‌ها و منابع بزرگ نیز در برابر او هیچ به حساب می‌آیند.