هوش مصنوعی: عارفی در خواب دنیا را دید که دختری زیبا با قامت بلند و نشانه‌هایی از درد و زخم بر بدنش وجود داشت. او از دختر پرسید که چرا این زخم‌ها و دردها را دارد. دختر پاسخ داد که بسیاری از جوانمردان به خاطر نزدیکی به خدا دلداده‌اند و هیچ‌گاه گل مرادشان را از باغ نی می‌چینند و هوس نمی‌کنند جز به خاطر نسیم توجه الهی. به‌قدری من در پی آنها هستم که به درخواست ایشان جواب می‌دهم و پیشانی‌ام را بر خاک می‌سایم، اما نظر لطف هیچ‌یک از آن‌ها بر من نمی‌افتد و هیچ‌کدام از آنها تمایلی به ارتباط با من نشان نمی‌دهند. زیرا مرهم وصال از سمت آن‌ها به من نمی‌رسد و دردهای من بر پیشانی‌ام باقی می‌ماند. همچنین در بین نامردان کسانی هستند که بذر عشق من را در دل می‌پاشند، اما هیچ قدمی برای من بر نمی‌دارند و تنها نگران من هستند. آنها از مقام نزدیک به خدا دور هستند و وقتی که بوسه‌ها از پای من می‌ربایند و پیشانیم را می‌سایند، نه برای من فایده‌ای دارد و نه برای آنها نفعی از محبتشان می‌برم. دردی که از پای من می‌ریزد، نتیجه‌ی رفتار آنهاست.

هوش مصنوعی: بله، کسی که در راه حقیقت و انصاف قدم برمی‌دارد، از نگرانی‌های دنیای پست و بی‌ارزش بی‌نیاز است.

هوش مصنوعی: انسان بدون راهنمایی و هدایت نمی‌تواند به درستی مسیر زندگی‌اش را پیدا کند و تنها با مراجعه به درگاه خداوند است که می‌تواند به هدف واقعی‌اش دست یابد.

هوش مصنوعی: تمامی امور دنیوی و آخرتی را رها کرده و خود را پاک کرده‌اند، به طوری که در مقام نزدیک شدن به حق قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که از دنیا و لذت‌های آن خوشحال می‌شود، از جایگاه نزدیک به خداوند دور می‌ماند.

هوش مصنوعی: نه از دنیا کسی به خواسته‌اش می‌رسد و نه از رسیدن به معشوق بهره‌ای می‌برد.

هوش مصنوعی: نه دامادی در او وجود دارد که در حجله شادی کند، و نه چیزی جز غم او را شاد می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تو راهی داری، ای پسر، با هوشی به راهم برو و غم دنیا که زودگذر است را فراموش کن.

هوش مصنوعی: از گذشته‌های کهنه و تلخ عبور کن و در شادی‌های یک داماد و سرنوشتش مداخله نکن.

هوش مصنوعی: ای محبوب، چهره‌ات را از نیرنگ این فرهاد برگردان، چرا که هرچند شیرینی در کار است، اما ممکن است تلخی به بار آورد.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که شخصی در جستجوی کسی است که همواره در حال دویدن و تلاش کردن باشد و به نظر می‌رسد که تصمیم به انتخاب یک راه دشوار و تلخ دارد. این روند بی‌پایان و مداوم از او انتظار دارد که همواره در حال فعالیت و تلاش باشد، بدون آنکه بداند این کوشش تا چه زمانی ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: به گوشه‌ای خلوت برو و از زندگی ساده و قناعت خود بهره‌مند شو تا آرامش و خوشی را برای خود به ارمغان بیاوری.

هوش مصنوعی: تا زمانی که راضی و قانع باشی، در تله طمع نیفتی؛ زیرا طمع با خود ذلت و خواری به همراه دارد.