هوش مصنوعی: بیا که من به شدت به لب‌های تو نیاز دارم، به اندازه‌ای که یک یاقوت به آب. حالا ببین که نبودن تو و دوری‌ات چه بر من سخت است و چقدر از درد دلم رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: فریب جذابیت و زیبایی نرگسی تو مرا به خود جلب کرده و تمام افکارم را از یاد برده است.

هوش مصنوعی: من عاشق تو هستم و به خاطر وصالت از جانم گذشته‌ام. وجودم مانند نخل سدره طوبی به زیبایی و اهمیت است، و تابوت من نشانه‌ای است از عشق و فداکاری‌ام.

هوش مصنوعی: من در دل دریا همچون نهنگی بزرگ فرو می‌روم، اما مانند یونس پیامبر به طرز معجزه‌آسا کشتی زندگی‌ام را در درون خود حفظ کرده‌ام.

هوش مصنوعی: نیمی از وجودم در این دنیای مادی گرفتار شده است، در حالی که نور مطلق و بی‌نهایت مانند پرنده‌ای افسانه‌ای در قاف، فراتر از آن قرار دارد.