هوش مصنوعی: دل شادمان کسی که وقتی محبوبش به سفر می‌رود، خود را در آغوش وداع او می‌پیچد و برایش دلتنگ می‌شود.

هوش مصنوعی: غیر از یار من، آن دختر بازیگوش و بی‌رحم، هیچ کس را ندیدم که بدون دیدن دوستانش به سفر برود.

هوش مصنوعی: هر چشمی که در مسیر او خاکی شود، دیگر نمی‌تواند در تشخیص او خطا کند و بینایی او تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: لبانش که مانند یاقوت است، به خاطر توانایی و قدرت آن کسی نیست که نه خون دلش را به خاطر قوت و استقامت جگرش نریخته است.

هوش مصنوعی: وقتی لب تشنه عشق او به من نگریست، به یاد دوری و جدایی، صد جوی آب از چشمانم جاری شد.

هوش مصنوعی: زمانی که شخصی با لب‌های شیرینش پیامی از سلام را ارسال کرد، من در حالی که تلخی حنظل را در دهانم داشتم، طعم شیرینی شکر را احساس کردم.

هوش مصنوعی: ای خدا، از سفر یار به وطنش سلامت بخواه تا نور، نشان ندهد که از ما روی برگردانده است.