هوش مصنوعی: چهره تو مانند آفتاب است و به خاطر زیبایی‌ات، دل‌ها به شدت برای تو حس حسادت و عشق دارند.

هوش مصنوعی: زیبایی و درخشندگی زلف‌های تو مانند نوری است که ماه در میان ابرها منتشر می‌کند.

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و ناز تو همیشه مانند بخت من که به خواب رفته است، حیا و شرم دارند.

هوش مصنوعی: سنبل به خاطر زیبایی و بوی زلف معشوق هندو، از سر تا پا در حال ناز و چرخش است.

هوش مصنوعی: پیمانه‌ای که از لب‌های سرخ تو به مستان داده می‌شود، به آنها شادی و خوشبختی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: بوسیدن لب‌های تو برای من همچون نوشیدن شهد خالص و شیرین است.

هوش مصنوعی: دلم برای تو نگران و بی‌تاب است، مثل ماهی که از آب دور مانده و بی‌قراری می‌کند.

هوش مصنوعی: ابروی تو به قدری زیبا و خوش‌قامت است که انگار کمانداری پس از پرتاب تیری از دعای خود به هدف نشسته است.

هوش مصنوعی: عشق موجب می‌شود که عقل و دانش به اندازه‌ای بی‌اهمیت شوند، زیرا عشق مانند دریایی وسیع است و عقل تنها یک سراب به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر کسی که این غزل را می‌بیند، باید بداند که از مرز نور و آگاهی انتخاب شده است.