هوش مصنوعی: ای ساقی، بیا و در جام خود، آن شراب خوش‌رنگ و خوشبو را بریز تا من بتوانم غم‌ها و دردهای روزگار را از دل خود بیرون بکشم.

هوش مصنوعی: تا کی باید از مردم پنهان باشم و در زیر این عبا شراب بنوشم؟ می‌خواهم بدون هیچ پرده و مانعی، مانند جم، جام را در دست بگیرم.

هوش مصنوعی: برای من بهتر است که به جای شادی و خوشحالی، آتش به جان خود بیفکنم و از خاشاک و بی‌ارزشی خود شرف و نام نبرم.

هوش مصنوعی: در جایی که قاضی و مفتی برای شنیدن نی و طنبور نشسته‌اند و مشغول لذت بردن از موسیقی‌اند، در آنجا محتسب نمی‌تواند به رندان و خوشگذرانان اجازه ندهد که از شراب و لذت‌های زندگی بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: در هر بار که سجده می‌کنی، با شگفتی به هر مجسمه و idol (صنم) نگاه می‌کنی. اگر به دنبال یکتایی هستی، همه‌ی این نمادها و بت‌ها را بشکن و تسلیم یکیت کن.

هوش مصنوعی: زمانی که آرامش دل همچون نوری بر من تابید، در پی لذت و خوشی بودم. اما سرانجام آن لذت و خوشی به سمت دلم آمد و آرامش را از من گرفت.